| espouse | (vt) นำมาใช้, See also: ยอมรับมาใช้, สนับสนุน, Syn. adoupt, support, take up | | espouse | (vt) สมรส (คำโบราณ), See also: หมั้น, แต่งงาน, Syn. betroth, marry, wed | | espousal | (n) การนำมาใช้, See also: การยอมรับมาใช้, Syn. adoption, support | | espousal | (n) การสมรส (คำทางการ), See also: การแต่งงาน, การหมั้น, Syn. betrothal, marriage, wedding |
| |
| | espousal | (อีสเพา'เซิล) n. การรับหลักการ, การยอมรับ, การสนับสนุน, การยกให้เป็นภรรยา, พิธีสมรส, การหมั้น, พิธีหมั้น | | espouse | (อีสเพาซฺ') vt. รับหลักการ, รับ, สมรส, หมั้น, สนับสนุน -espouser n., Syn. marry |
| | espousal | (n) การแต่งงาน, การเข้าครอง, การสมรส, การหมั้น, การรับหลักการ | | espouse | (vt) สมรส, แต่งงาน, หมั้น, สนับสนุน, เข้าครอง, รับหลักการ |
| | | | | | Espousage | n. Espousal. [ Obs. ] Latimer. [ 1913 Webster ] | | Espousal | n. [ OF. espousailles, pl., F. épousailles, L. sponsalia, fr. sponsalis belonging to betrothal or espousal. See Espouse, and cf. Sponsal, Spousal. ] 1. The act of espousing or betrothing; especially, in the plural, betrothal; plighting of the troths; a contract of marriage; sometimes, the marriage ceremony. [ 1913 Webster ] 2. The uniting or allying one's self with anything; maintenance; adoption; as, the espousal of a quarrel. [ 1913 Webster ] The open espousal of his cause. Lord Orford. [ 1913 Webster ] | | Espouse | v. t. [ imp. & p. p. Espoused p. pr. & vb. n. Espousing. ] [ OF. espouser, esposer, F. épouser, L. sponsare to betroth, espouse, fr. sponsus betrothed, p. p. of spondere to promise solemnly or sacredly. Cf. Spouse. ] 1. To betroth; to promise in marriage; to give as spouse. [ 1913 Webster ] A virgin espoused to a man whose name was Joseph. Luke i. 27. [ 1913 Webster ] 2. To take as spouse; to take to wife; to marry. [ 1913 Webster ] Lavinia will I make my empress, . . .
And in the sacred Pantheon her espouse. Shak. [ 1913 Webster ] 3. To take to one's self with a view to maintain; to make one's own; to take up the cause of; to adopt; to embrace. “He espoused that quarrel.” Bacon. [ 1913 Webster ] Promised faithfully to espouse his cause as soon as he got out of the war. Bp. Burnet. [ 1913 Webster ] | | Espousement | n. [ Cf. OF. espousement. ] The act of espousing, or the state of being espoused. [ 1913 Webster ] | | Espouser | n. One who espouses; one who embraces the cause of another or makes it his own. [ 1913 Webster ] |
| |
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
