ขยี้ ๑ | (ขะยี่) ก. ใช้มือ เท้า หรือเล็บเป็นต้นบี้ซํ้า ๆ ให้แหลกละเอียด เช่น ขยี้พิมเสน ขยี้ดิน, เอาวัตถุเช่นผ้าถูกับเนื้อของมันเองในการซักฟอก, เอาวัตถุเช่นกระดาษถูกับเนื้อของมันเองเพื่อให้นิ่ม, เอามือกดถูไปมา เช่น ขยี้ตา ขยี้ผม, โดยปริยายหมายความว่า ทำลายให้แหลกละเอียด เช่น ขยี้ข้าศึก. |
ขยี้ตา | [khayī tā] (v, exp) EN: rub one's eyes FR: se frotter les yeux |
reiben | (vt) |rieb, hat gerieben| ขัดถู, ขยี้ เช่น Ich habe mir die Augen gerieben und genau hingeschaut. ฉันขยี้ตาตัวเองแล้วก็มองไปที่นั่นอย่างละเอียดถี่ถ้วน |