ขุ่นข้องหมองใจ | ก. ผิดใจกัน. |
แตกร้าว | ก. บาดหมางหรือผิดใจกันจนติดต่อคบหากันอย่างเดิมไม่ได้. |
บาดหมาง | ก. โกรธเคืองกัน, หมองใจกัน, ผิดใจกัน. |
ปั่นหัว | ยุให้ผิดใจกัน. |
ยุให้รำตำให้รั่ว | ก. ยุให้แตกกัน, ยุให้ผิดใจกัน. |
ระหองระแหง | ว. ผิดใจกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ, ไม่ใคร่ถูกกัน, เช่น เขามีเรื่องระหองระแหงกันอยู่เรื่อย. |
สาระแน | ยุแหย่ให้เขาผิดใจกัน, ยุยงให้เขาแตกกัน, เช่น พูดอะไรให้ฟัง ก็สาระแนไปบอกเขาหมด. |
เสกสรรปั้นแต่ง, เสกสรรปั้นเรื่อง | ก. แต่งเรื่องขึ้นมาโดยจะมีความจริงหรือไม่ก็ได้เพื่อให้เข้าใจผิด เช่น คนคนนี้ช่างเสกสรรปั้นเรื่องมาเล่าให้ผู้ใหญ่ผิดใจกันอยู่เสมอ. |
หมาง | ก. กระดาก เช่น หมางกัน คือ กระดากกัน หมางหน้า คือ กระดากหน้า, อาการที่ห่างเหินกันเพราะขุ่นเคืองใจหรือผิดใจกันเป็นต้น เช่น คนคู่นี้แต่ก่อนก็ดูสนิทสนมกันดี แต่เดี๋ยวนี้ดูเขาหมางกันไป, หมาง ๆ ก็ว่า, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น บาดหมาง หมองหมาง หมางใจ. |