| ขวนขวาย | (-ขฺวาย) ก. หมั่นเสาะแสวงหาเพิ่มเติมโดยไม่ยอมอยู่นิ่ง, ขวายขวน ก็ว่า. |
| กำดัด | ก. พะวง, ห่วงใย, ขวนขวาย, เช่น ฤๅสองศุขารมย ชวนชายชํไม้เมิลป่า พระวงวิ่งวาศนาเด็กกำดัดเล่น (ม. คำหลวง มัทรี) |
| เกียกกาย ๒ | ก. ตะเกียกตะกาย, ขวนขวาย, เช่น ค่อยเกียกกายหาเลี้ยงตน (สุบิน). |
| ขวน | (ขฺวน) ก. ขวนขวาย, ใฝ่, เช่น ขวนทรรป ว่า ใฝ่จองหอง (ม. คำหลวง สักบรรพ). |
| ขวายขวน | (ขฺวายขฺวน) ก. หมั่นเสาะแสวงหาเพิ่มเติมโดยไม่ยอมอยู่นิ่ง, ขวนขวาย ก็ว่า. |
| งอมืองอตีน | ก. เกียจคร้าน, ไม่สนใจขวนขวายทำการงาน, ไม่คิดสู้. |
| ดิ้นรน | ก. กระตือรือร้นขวนขวายเพื่อให้พ้นจากความยากลำบาก ความทุกข์ทรมาน หรือเพื่อให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป เช่น ดิ้นรนจะให้พ้นทุกข์ ดิ้นรนอยากเป็นนั่นเป็นนี่. |
| ประสูต | (ปฺระสูด) ก. ขวนขวาย. |
| ภารธุระ | (พาระทุระ, พานทุระ) น. การงานที่รับทำ, กิจการที่ขวนขวายประกอบ. |
| เวยยาวัจจมัย | ว. สำเร็จด้วยการขวนขวายรับใช้, เป็นธรรมข้อ ๑ ในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐. |
| ไวยาวัจมัย | (-วัดจะไม) ว. ที่สำเร็จด้วยการขวนขวายช่วยเหลือ (ใช้แก่บุญ). |
| หา ๑ | บางทีก็ใช้ควบกับคำอื่น มีความหมายว่า ขวนขวายเพื่อให้ได้มาโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ค้นหา สืบหา เที่ยวหา ตามหา เสาะหา แสวงหา. |