| ไพ่ตอง | น. ชื่อไพ่ไทยชนิดหนึ่ง รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ชุดหนึ่งมี ๑๒๐ ใบ ประกอบด้วย ๑๐ พวก พวกละ ๑๒ ตัว, ไพ่ผ่องไทย ก็เรียก. |
| ขอน | ลักษณนามของสังข์ เช่น สังข์ขอนหนึ่ง สังข์ ๒ ขอน, ลักษณนามของไพ่ตองว่า สำรับหนึ่งหรือชุดหนึ่งมี ๒ ขอน. |
| เข้าคู่ | ก. เอาไพ่ตอง ๒ ใบที่เหมือนกันมาเข้าชุดกันเป็น ๑ คู่ |
| เข้าตอง | ก. เอาไพ่ตอง ๓ ใบที่เหมือนกันมาเข้าชุดกันเป็น ๑ ตอง. |
| เข้าเศียร | ก. เอาไพ่ตอง ๓ ใบพวกเดียวกันแต่ไม่เหมือนกันมาเข้าชุดกันเป็น ๑ เศียร. |
| ญาติมิตร | (ยาด-) ก. ร่วมวงเล่นไพ่ตอง เช่น ไปญาติมิตรกัน. |
| ตอง ๑ | เรียกไพ่ไทยชนิดหนึ่ง โดยปรกติเล่นกัน ๖ ขา ว่า ไพ่ตอง, จำนวนไพ่ที่มีเหมือนกัน ๓ ใบ เรียกว่า ตอง, ลักษณนามเรียกไพ่ไทยที่เหมือนกัน ๓ ใบ เช่น ไพ่ตองหนึ่ง ไพ่ ๒ ตอง. |
| โต้ง | น. เรียกไก่อูไก่ตะเภาตัวผู้ขนาดใหญ่ หรือเอี่ยวพญาของไพ่ตองไทย ว่า อ้ายโต้ง. |
| ทับหลัง | ก. อยู่ข้างล่าง (ใช้แก่การพนันเช่นไพ่ตอง). |
| ไพ่ผ่องไทย | น. ไพ่ตอง. |
| มือผี | น. ขาไพ่ตองที่เข้าเล่นพอให้ครบขาหรือครบวงไม่ต้องได้เสียด้วย. |
| ไม้จั่วไพ่ | น. ไม้ที่ใช้ช่วยในการเปิดไพ่หรือลากไพ่จากในกองออกมาจั่ว ในการเล่นไพ่ตอง. |
| เศียร | เรียกไพ่ตอง ๓ ใบ พวกเดียวกัน แต่ไม่เหมือนกัน เช่น ๓ คน ๓ นก ๓ ตา ว่า ๑ เศียร. |
| สามเศียร | น. ไพ่ตองที่เข้าเศียรแล้ว ๓ ชุด. |
| เอี่ยว | ว. หนึ่ง, แต้ม ๑ ของลูกเต๋า, เรียกลำดับชุดที่ ๑ ของไพ่ตอง ว่า เอี่ยว เช่น เอี่ยวเกือก เอี่ยวชี เอี่ยวยาว. |