| opprobrium | (n) การตำหนิ, Syn. criticism |
| opprobrium | (อะโพร'เบรียม) n. การตำหนิ, การสบประมาท, ความน่าอัปยศอดสู, สิ่งที่ทำให้อัปยศอดสู |
| opprobrium | (n) ความอับอาย, ความอัปยศอดสู, การสบประมาท |
| ความอัปยศ | (n) dishonour, See also: disgrace, ignominy, shamefulness, opprobrium, Syn. ความเสื่อมเสีย, ความไร้ยศ, ความเสื่อมชื่อเสียง, ความอับอายขายหน้า, Example: ขอให้ใช้อำนาจเพื่อสร้างเกียรติยศเกียรติศักดิ์อย่าใช้อำนาจไปเพื่อสร้างความอัปยศ |
| opprobrium |
| opprobrium |
| infamy | (n) a state of extreme dishonor; - F.D.Roosevelt, Syn. opprobrium, Ant. fame |
| obloquy | (n) state of disgrace resulting from public abuse, Syn. opprobrium |
| Opprobrium | n. [ L., fr. ob (see Ob-) + probrum reproach, disgrace. ] A state of disgrace; infamy; reproach mingled with contempt; odium{ 3 }. [ 1913 Webster+PJC ] Being both dramatic author and dramatic performer, he found himself heir to a twofold opprobrium. De Quincey. [ 1913 Webster ] |
| Schande { f } | opprobrium [Add to Longdo] |
