Physical geology | ธรณีวิทยากายภาพ [วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี] |
Environmental geology | ธรณีวิทยาสิ่งแวดล้อม [วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี] |
Archaeological geology | ธรณีวิทยาโบราณคดี [TU Subject Heading] |
Environmental geology | ธรณีวิทยาสภาวะแวดล้อม [TU Subject Heading] |
Geology | ธรณีวิทยา [TU Subject Heading] |
Physical geology | ธรณีวิทยากายภาพ [TU Subject Heading] |
Tectonics | ธรณีวิทยาแปรสัณฐาน, Example: วิชาธรณีวิทยาสาขาหนึ่งว่าด้วยลักษณะโครงสร้าง ของเปลือกโลกส่วนบนที่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง รูปร่าง เป็นบริเวณกว้าง รวมทั้งศึกษาความสัมพันธ์ต่อกัน การกำเนิด และประวัติการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างเหล่านี้ วิชานี้มีลักษณะใกล้เคียง กับวิชาธรณีวิทยาโครงสร้างมาก แต่แยกออกจากกันได้โดยวิชาธรณีวิทยาแปรสัณฐาน จะเน้นที่การศึกษาลักษณะโครสร้างขนาดใหญ่ [สิ่งแวดล้อม] |
Structural Geology | ธรณีวิทยาโครงสร้าง, Example: ธรณีวิทยาสาขาหนึ่งที่ศึกษาเกี่ยวกับโครงสร้าง รูปแบบการวางตัว และโครงสร้างภายในหิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการพรรณนา การแสดง และการวิเคราะห์โครงสร้างต่าง ๆ การศึกษาโครงสร้างทางธรณีวิทยา ซึ่งได้แก่ ชั้นหินคดโค้ง รอยเลื่อน รอยแยกและรอยชั้น ไม่ต่อเนื่องเป็นส่วนหนึ่งของวิชาธรณีวิทยาโครงสร้าง [สิ่งแวดล้อม] |
geology | geology, ธรณีวิทยา [เทคนิคด้านการชลประทานและการระบายน้ำ] |
structural geology | structural geology, ธรณีวิทยาโครงสร้าง [เทคนิคด้านการชลประทานและการระบายน้ำ] |
geologist | (จีออล'โลจิสทฺ) n. นักธรณีวิทยา |
geology | (จีออล'โลจี) n. ธรณีวิทยา, See also: geologic, geological adj. |
glaciology | n. ธรณีวิทยาน้ำแข็งและธารน้ำแข็ง, See also: glaciological, glaciologic adj. glaciologist n. |
paleogeography | (เพลีโอจิออก'กระฟี) n. วิทยาศาสตร์เกี่ยวกับลักษณะทางภูมิศาสตร์ของโลกในด้านธรณีวิทยา, See also: paleogeographer n. paleogeographic adj. paleogeographical adj. |
paleogeology | เพลิโอจีออล'ละจี) n. วิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสภาพทางธรณีวิทยาในช่วงระยะเวลาหนึ่งของประวัติศาสตร์โลก, See also: paleogeologic adj. |
sandbed | (แซน'เบด) n. (ธรณีวิทยา) ชั้นทราย, ชั้นดินทราย |
seam | (ซีม) n. ตะเข็บ, ตะเข็บผ้า, รอยเย็บ, รอยต่อ, เส้นต่อ, แนวต่อ, (ธรณีวิทยา) ชั้นบาง. vt. เย็บตะเข็บ, เย็บต่อ, ต่อ, ทำให้เกิดเป็นร่องหรือเป็นแผลเป็น หรือรอยย่น. vi. กลายเป็นรอยต่อหรือเป็นร่อง, เย็บตะเข็บ., See also: seamer n. seamless adj. |