วิ่น | ว. ลักษณะอาการที่หลุด ขาด หรือลุ่ยออกกะรุ่งกะริ่ง เช่น จมูกแหว่งหูวิ่นเวทนา อนิจจานิจจาเป็นน่ากลัว (สังข์ทอง), มักใช้เข้าคู่กับคำ ขาด เป็น ขาดวิ่น เช่น เสื้อผ้าขาดวิ่น. |
วิ่น | [win] (adj) EN: torned ; with some parts missing FR: déchiré ; en lambeaux |
fragmental | (แฟรกเมน'เทิล) adj. เป็นเศษ, เป็นชิ้น, เป็นสะเก็ด, ขาด ๆ วิ่น ๆ , ไม่ปะติดปะต่อกัน, ไม่สมบูรณ์. -fragmentally adv. |
fragmentary | (adj) ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน, ไม่ครบถ้วน, กระท่อนกระแท่น, ขาดวิ่น, เป็นเสี่ยงๆ |
outworn | (adj) สึกหรอ, ขาดวิ่น, พ้นสมัย, ล้าสมัย, เก่าแก่ |
rag | (vt) เปื่อย, ขาดวิ่น, ขรุขระ, ยั่วเล่น, ล้อเล่น |