| สม ๑ | ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย, รับกัน เช่น หัวแหวนสมกับเรือนแหวน |
| สม ๑ | ตรงกับ เช่น สมคะเน สมปรารถนา สมความตั้งใจ |
| สม ๑ | สมน้ำหน้า เช่น สมแล้วที่สอบตก เพราะขี้เกียจนัก. |