causation | (n) การเป็นสาเหตุให้เกิดผลขึ้น, Syn. causing, cause |
causation | (คอเซ'เชิน) n. การทำให้เกิดขึ้น, ความสัมพันธ์ระหว่างเหตุผล, สิ่งทำให้เกิดผล, สิ่งทำให้เกิดผล, สาเหตุ |
causation | เหตุกรรม, ปัจจยาการ [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
causation | ความสัมพันธ์ระหว่างเหตุกับผล [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Causation | สาเหตุ, การอาศัยซึ่งกันและกัน, สาเหตุและปัจจัยเสี่ยงต่อโรค [การแพทย์] |
Causation (Criminal law) | ความสัมพันธ์ระหว่างเหตุกับผล (กฎหมายอาญา) [TU Subject Heading] |
causation |
causation |
Causation | n. The act of causing; also the act or agency by which an effect is produced. [ 1913 Webster ] The kind of causation by which vision is produced. Whewell. [ 1913 Webster ]
|
Causationist | n. One who believes in the law of universal causation. [ 1913 Webster ] |
縁起 | [えんぎ, engi] (n) (1) omen; (2) (See 因果関係) origin; causation; (P) #13,898 [Add to Longdo] |
十二縁起説 | [じゅうにえんぎせつ, juuniengisetsu] (n) { Buddh } Buddhist theory of the twelve-fold chain of causation, interdependent origination and co-dependent arising (San [Add to Longdo] |