disunite | (vt) ทำให้แตกความสามัคคี, See also: ทำให้ขาดความปรองดอง |
disunite | (ดิสยูไนทฺ') vt. ทำให้แตกแยก, แยกออก, ทำให้แตกความสามัคคี.vi. แยกออก, แตกแยก, Syn. separate, disjoin, part |
disunite | (vt) ทำให้แยกจากกัน, ทำให้แตกแยก, ทำให้แตกสามัคคี |
disunite | |
disunited | |
disunites |
Disunite | v. t. Go on both in hand, O nations, never be disunited, be the praise . . . of all posterity! Milton. [ 1913 Webster ] |
Disunite | v. i. To part; to fall asunder; to become separated. [ 1913 Webster ] The joints of the body politic do separate and disunite. South. [ 1913 Webster ] |
Disuniter | n. One who, or that which, disjoins or causes disunion. [ 1913 Webster ] |