vindictive | (adj) ที่มีใจพยาบาท, See also: อาฆาต, Syn. revengeful |
vindictive | (adj) พยาบาท, แก้แค้น, อาฆาต, มีเจตนาร้าย |
vindictive damages | ค่าเสียหายที่เพิ่มเพื่อลงโทษ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
vindictive | |
vindictiveness |
vindictive | |
vindictively | |
vindictiveness |
vindictiveness | (n) a malevolent desire for revenge, Syn. vengefulness |
Vindictive | a. [ For vindicative, confused with L. vindicta revenge, punishment, fr. vindicare to vindicate. Cf. Vindicative. ] I am vindictive enough to repel force by force. Dryden. [ 1913 Webster ]
-- |
執念深い | [しゅうねんぶかい, shuunenbukai] (adj-i) vindictive; tenacious; persistent; spiteful; vengeful [Add to Longdo] |