habituate | (vt) ทำให้เคยชิน, See also: ทำให้เคยตัว, ทำให้กลายเป็นนิสัย |
habituate to | (phrv) ทำให้คุ้นชินกับ, See also: ทำให้เคยชินกับ, ทำให้ติดนิสัย, Syn. accustom to, use to |
habituate | (ฮะบิช'ชุเอท) vt. ทำให้เกิดความเคยชิน, ทำให้ติด, ทำให้กลายเป็นนิสัย., See also: habituation n. |
habituate | (vt) คุ้นเคย, ทำให้เคยชิน, ทำให้เป็นนิสัย |
habituation | แฮบบิชูเอชัน, พฤติกรรมที่ไม่แสดงอาการตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่กระตุ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
เคยตัว | [khoēitūa] (v) EN: be habituated ; behave by habit ; get used to ; be habitual ; be in the habit |
คุ้น | [khun] (v) EN: be familiar ; be conversant ; intimate ; acquaint ; be accustomed ; be well-known ; be used to ; habituate FR: être familier ; être habitué ; être intime |
คุ้นเคย | [khunkhoēi] (v) EN: acquaint ; be intimately acquainted ; make familier ; be familiar ; be intimate ; be accustomed ; be well-known ; habituate ; accustom |
habituate | |
habituated | |
habituates | |
habituating | |
habituation |
habituate | (v) make psychologically or physically used (to something), Syn. accustom |
habituation | (n) a general accommodation to unchanging environmental conditions |
Habituate | v. t. Our English dogs, who were habituated to a colder clime. Sir K. Digby. [ 1913 Webster ] Men are first corrupted . . . and next they habituate themselves to their vicious practices. Tillotson. [ 1913 Webster ] |
Habituate | a. Firmly established by custom; formed by habit; habitual. [ R. ] Hammond. [ 1913 Webster ] |
Habituation | n. [ Cf. F. habituation. ] The act of habituating, or accustoming; the state of being habituated. [ 1913 Webster ] |
馴致 | [じゅんち, junchi] (n, vs) taming; gradual habituation; leading to [Add to Longdo] |