rabble | (n) ฝูงชนที่วุ่นวาย, Syn. mob, crowd |
rabble | (n) สามัญชน |
rabble | (n) ชนชั้นต่ำ |
rabble-rouser | (n) ผู้ก่อกวน (โดยเฉพาะทางการเมือง), Syn. agitator |
rabble | (แรบ'เบิล) n. ฝูงชนที่วุ่นวายไร้ระเบียบ, ฝูงสัตว์, ฝูงแมลง, สิ่งของที่เป็นกองเรี่ยราด. vt. รวมเป็นฝูงชน -Phr. (the rabble สามัญชน ชนชั้นต่ำ ประชาชนทั่วไป), Syn. mob |
brabble | vt., n. (การ) ทะเลาะ, ทะเลาะวิวาท |
grabble | vt. ฉวย, คว้า, แย่ง, See also: grabbler n. |
hardscrabble | adj. ซึ่งพยายามมากแต่ได้ผลตอบแทนน้อย |
scrabble | (สแครบ'เบิล) vi., n. (การ) คุ้ยเขี่ย, ตะกุยหา, คลำหา, ขย้ำจับ, เขียนหวัด, เขียนขยุกขยิก, ดิ้นรน, See also: scrabbler n., Syn. search |
rabble | (n) สามัญชน, ฝูงชน, ฝูงสัตว์ |
scrabble | (vt) ตะกุย, ข่วน, คุ้ยเขี่ย, ขูด, คลำหา, ดิ้นรน, เขียนหวัด |
rabble-rouser | ผู้ปลุกปั่นฝูงชน [ ดู demagogue ประกอบ ] [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
rabble |
rabble | |
rabbles | |
rabble-rousing |
rabble | (n) disparaging terms for the common people, Syn. ragtag and bobtail, riffraff, ragtag |
Rabble | v. i. [ Akin to D. rabbelen, Prov. G. rabbeln, to prattle, to chatter: cf. L. rabula a brawling advocate, a pettifogger, fr. rabere to rave. Cf. Rage. ] To speak in a confused manner. [ Prov. Eng. & Scot. ] [ 1913 Webster ] |
Rabble | n. [ Probably named from the noise made by it (see Rabble, v. i.) cf. D. rapalje rabble, OF. & Prov. F. rapaille. ] I saw, I say, come out of London, even unto the presence of the prince, a great rabble of mean and light persons. Ascham. [ 1913 Webster ] Jupiter, Mercury, Bacchus, Venus, Mars, and the whole rabble of licentious deities. Bp. Warburton. [ 1913 Webster ]
|
Rabble | a. Of or pertaining to a rabble; like, or suited to, a rabble; disorderly; vulgar. [ R. ] Dryden. [ 1913 Webster ] |
Rabble | v. t. The bishops' carriages were stopped and the prelates themselves rabbled on their way to the house. J. R. Green. [ 1913 Webster ] |
Rabble | n. [ Etymol. uncertain. ] (Iron Manuf.) An iron bar, with the end bent, used in stirring or skimming molten iron in the process of puddling. [ 1913 Webster ] |
Rabble | v. t. To stir or skim with a rabble, as molten iron. [ 1913 Webster ] |
Rabblement | n. A tumultuous crowd of low people; a rabble. “Rude rablement.” Spenser. [ 1913 Webster ] And still, as he refused it, the rabblement hooted. Shak. [ 1913 Webster ] |
Rabbler | n. [ See 2d Rabble. ] (Mech.) A scraping tool for smoothing metal. [ 1913 Webster ] |
Rabble-rout | n. A tumultuous crowd; a rabble; a noisy throng. [ 1913 Webster ] |
wühlerisch | rabble rousing [Add to Longdo] |
暴走族 | [ぼうそうぞく, bousouzoku] (n) (See 珍走団) club of rabble-rousing reckless-driving delinquents; biker gang; group of hot rodders [Add to Longdo] |
有象無象 | [うぞうむぞう, uzoumuzou] (n) mob; the masses; rabble; riffraff [Add to Longdo] |