Squiery | ☞ This word is found in Tyrwhitt's Chaucer, but is not in the modern editions. [ 1913 Webster ] Variants: Squierie |
Squire | n. [ OF. esquierre, F. équerre. See Square, n. ] A square; a measure; a rule. [ Obs. ] “With golden squire.” Spenser. [ 1913 Webster ] |
Squire | n. [ Aphetic form of esquire. ] |
Squire | v. t. |
Squireen | n. One who is half squire and half farmer; -- used humorously. [ Eng. ] C. Kingsley. [ 1913 Webster ] |
Squirehood | n. The rank or state of a squire; squireship. Swift. [ 1913 Webster ] |
squireling | n. A petty squire. Tennyson. [ 1913 Webster ] |
Squirely | a. & adv. Becoming a squire; like a squire. [ 1913 Webster ] |
squireship | n. Squirehood. [ 1913 Webster ] |
squire | (sl) คำเรียกผู้ชายในเชิงชื่นชม |
squire | (n) ผู้ดีตามบ้านนอกในอังกฤษ, See also: เจ้าของที่ดินตามบ้านนอก, Syn. aristocracy, laird |
squire | (n) คนติดสอยห้อยตามนักรบสมัยก่อน, Syn. bodyguard, henchman |
squire | (n) ผู้ชายที่ไปเป็นเพื่อนสตรี, Syn. escort, gallant |
squire | (vt) ติดตามรับใช้, See also: ติดสอยห้อยตาม, Syn. accompany, escort |
squire | (สไคว'เออะ) n. (ในอังกฤษ) ผู้ดีบ้านนอก, คหบดีบ้านนอก, ผู้รับใช้นักรบสมัยก่อน, นาย, ทนายความ, ตุลาการ, ผู้เอาอกเอาใจสตรี, เจ้าหน้าที่รักษาความสงบ. vt. รับใช้นักรบ, ปรน-นิบัติ, เอาอกเอาใจ., Syn. valet, attendant, page |
esquire | (อีสไคว'เออะ) n. คำที่ใช้เติมหลังนามสกุลสุภาพบุรุษในเวลาเขียนจดหมายใช้อักษรย่อว่าEsq., ผู้รับใช้อัศวิน, ผู้มีตำแหน่งต่ำกว่าอัศวินชั้นหนึ่ง vt. เลื่อนตำแหน่งเป็น esquire, ติดตามไปด้วย |
squire | (n) นาย, เจ้าของที่ดิน, ทนาย, ผู้ดีบ้านนอก, คหบดี |
esquire | (n) คำลงท้ายชื่อผู้ชายในจดหมาย |
squire | |
squires |
squire | |
squired | |
squires | |
squirearchy | |
squirearchies |
squire | (n) young nobleman attendant on a knight |
squire | (n) an English country landowner |
squire | (n) a man who attends or escorts a woman, Syn. gallant |
squire | (v) attend upon as a squire; serve as a squire |
Squire | n. [ OF. esquierre, F. équerre. See Square, n. ] A square; a measure; a rule. [ Obs. ] “With golden squire.” Spenser. [ 1913 Webster ] |
Squire | n. [ Aphetic form of esquire. ] |
Squire | v. t. |
Squireen | n. One who is half squire and half farmer; -- used humorously. [ Eng. ] C. Kingsley. [ 1913 Webster ] |
Squirehood | n. The rank or state of a squire; squireship. Swift. [ 1913 Webster ] |
squireling | n. A petty squire. Tennyson. [ 1913 Webster ] |
Squirely | a. & adv. Becoming a squire; like a squire. [ 1913 Webster ] |
squireship | n. Squirehood. [ 1913 Webster ] |
エスクワイア | [esukuwaia] (n) esquire [Add to Longdo] |