| กระดาก | (v) be embarrassed, See also: feel diffident or bashful, shy, coy, be abashed, Syn. ขวยใจ, ตะขิดตะขวงใจ, อาย, เหนียมใจ, Example: ฉันรู้สึกกระดากมากที่จะเอ่ยปากขอยืมเงินจากเพื่อน, Thai Definition: ขวยใจ, ตะขิดตะขวงใจไม่กล้าพูดหรือไม่กล้าทำเพราะเกรงจะได้รับความอับอาย |
| กระดากใจ | (v) be ashamed, See also: be abashed, be embarrassed, be disconcerted, be humiliated, Syn. ละอายใจ, Example: ผมกระดากใจมากที่ทำงานให้แก่ประชาชนน้อยเกินไป, Thai Definition: ไม่กล้าพูดหรือไม่กล้าทำเพราะรู้สึกอับอาย |
| กระดากอาย | (v) be embarrassed, See also: feel shy, be abashed, be shamed, Syn. อาย, กระดาก, Example: สิ่งที่เขากระทำต่อเธอทำให้เขากระดากอายเหลือเกิน |
| กระดากกระเดื่อง | (v) feel embarrassed, See also: be bashful, be abashed, be timid, be disconcerted, be ashamed, be shy, Syn. สะทกสะเทิ้น, ขวยเขิน, Example: หล่อนรู้สึกกระดากกระเดื่องเมื่อถูกจ้องมอง |
| กระดาก ๑ | ก. รู้สึกขวยเขิน, วางหน้าไม่สนิท, ตะขิดตะขวงใจไม่กล้าพูดหรือไม่กล้าทำเพราะเกรงจะได้รับความอับอาย. |
| กระดากกระเดื่อง | ก. สะทกสะเทิ้น, ขวยเขิน. |
| กระดากปาก, กระดากลิ้น | ก. ตะขิดตะขวงใจที่จะพูดในเรื่องที่ไม่ควรพูด. |
| กระดาก ๒ | ก. กระเดาะ, กระดก, เช่น สิ้นทั้งพันปากกระดากลิ้น, สิบปากกระดากลิ้นเคี้ยวฟัน (รามเกียรติ์ ร. ๑). |
| กระดาก ๓ | น. ชื่อไม้ต้นชนิดหนึ่ง เช่น กระดากกระโดนดำดง (ม. ฉันท์ มหาพน). |
| กระเดื่อง ๓ | กระดาก เช่น ไป่กระเดื่องสะดุ้ง ฟูมฟาย (นิทราชาคริต), นิยมใช้เข้าคู่กันเป็น กระดากกระเดื่อง. |
| เก้อ | กระดาก, อาย, เช่น ทำแก้เก้อ |
| เก้อเขิน | ว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย. |
| แก้เก้อ | ก. ทำหรือพูดกลบเกลื่อนความกระดากอายที่เกิดจากความพลั้งพลาดแล้วถูกจับได้. |
| แก้ขวย, แก้เขิน | ก. กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อบรรเทาความกระดากอาย. |
| ขนาง | (ขะหฺนาง) ก. กระดาก, อาย. |
| ขวย | ก. กระดาก, อาย, เช่น แก้ขวย ขวยใจ. |
| ขวยเขิน | ก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย. |
| ขวยใจ | ก. กระดากใจ. |
| ขัดเขิน | ก. กระดากอาย. |
| เขิน ๓, เขิน ๆ | ว. วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย |
| จั๊กเดียม | (จั๊กกะ-) ก. กระดาก, เขินอาย, อาการของคนที่รู้สึกเมื่อถูกจั๊กจี้, มักใช้เข้าคู่กับคำ จั๊กจี้ เป็น จั๊กจี้จั๊กเดียม. |
| เจื่อน | วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น เช่น หน้าเขาเจื่อนไป, เรียกหน้าที่มีลักษณะเช่นนั้น ว่า หน้าเจื่อน. |
| เต็มปาก | ว. ใช้ประกอบกริยาพูดหรือกล่าว หมายความว่า พูดได้สนิทปาก, พูดได้อย่างไม่กระดากปาก ไม่อ้อมแอ้ม, บางทีก็ใช้ว่า เต็มปากเต็มคอ หรือ เต็มปากเต็มคำ. |
| ถนัดปาก | ว. สะดวกปาก, โดยไม่กระดากปาก, (ใช้แก่กริยาพูด). |
| มังกุ ๒ | ว. เก้อ, กระดาก. |
| ยางอาย | น. ความกระดาก, ความละอายใจ, มักใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่มียางอาย. |
| ลัชชา | (ลัด-) น. ความละอาย, ความกระดาก. |
| ลัชชี | (ลัด-) น. ผู้มีความละอาย, ผู้มีความกระดาก. |
| สนิทปาก, สนิทปากสนิทคอ | ว. ไม่รู้สึกกระดากใจหรือตะขิดตะขวงใจ เช่น พูดเท็จได้สนิทปาก พูดคำหยาบโลนได้สนิทปากสนิทคอ. |
| หน้าเจื่อน | ว. วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น. |
| หน้าแดง | น. หน้าเต็มไปด้วยเลือดฝาดเพราะความกระดากอายหรือโกรธเป็นต้น. |
| หน้าปูเลี่ยน ๆ | ว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท กระดากอาย เพราะถูกจับผิดได้เป็นต้น, หน้าเจื่อน ก็ว่า. |
| หน้าไม่อาย | ว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ. |
| หมาง | ก. กระดาก เช่น หมางกัน คือ กระดากกัน หมางหน้า คือ กระดากหน้า, อาการที่ห่างเหินกันเพราะขุ่นเคืองใจหรือผิดใจกันเป็นต้น เช่น คนคู่นี้แต่ก่อนก็ดูสนิทสนมกันดี แต่เดี๋ยวนี้ดูเขาหมางกันไป, หมาง ๆ ก็ว่า, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น บาดหมาง หมองหมาง หมางใจ. |
| เหนียม | (เหฺนียม) ก. อาย, กระดาก. |
| อาย ๑ | ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า. |
| อายเหนียม | (-เหฺนียม) ก. กระดากอาย. |
| bashful | (adj) ขี้อาย, See also: กระดาก, ขวยเขิน, ประหม่า, เขินอาย, Syn. shy, coy |
| feel cheap | (phrv) อาย, See also: เขินอาย, กระดากใจ |
| diffidence | (n) ความประหม่า, See also: การขี้อาย, ความกระดากอาย, การเหนียมอาย, Syn. timidity, shyness, demureness |
| diffident | (adj) ประหม่า, See also: ขี้อาย, กระดากอาย, เหนียมอาย, Syn. coy, coquettish, demure |
| embarrass | (vt) ทำให้ขวยเขิน, See also: ทำให้กระดากอาย, ทำให้รู้สึกอาย, Syn. chagrin, discomfit, discompose |
| embarrassed | (adj) ซึ่งลำบากใจ, See also: ซึ่งอับอาย, ซึ่งกระดากอาย, ซึ่งขัดเขิน, ซึ่งเก้อเขิน, Syn. ashamed, humiliated |
| embarrassment | (n) ความขวยเขิน, See also: ความกระดากอาย, ความอึดอัดใจ, ความลำบากใจ, Syn. humiliation, shame, uncomfortableness |
| scruple | (n) ศีลธรรม, See also: จรรยา, ความลังเลใจ, ความกระดากใจ, ความคำนึงถึงศีลธรรมจรรยา, Syn. compunction, qualm |
| scruple | (vi) รู้สึกกระดากใจ, See also: คำนึงถึงศีลธรรมจรรยา |
| tame | (adj) ขี้ขลาด, See also: ขี้อาย, กระดาก, Syn. pusillanimous, timid |
| unblushing | (adj) ไร้ยางอาย, See also: ไม่ละอายใจ, ไม่กระดาก, ไม่อาย, หน้าด้าน, Syn. unashamed, shameless, Ant. ashamed |
| unblushingly | (adv) อย่างไร้ยางอาย, See also: อย่างไม่ละอายใจ, ไม่กระดาก, ไม่อาย, หน้าด้าน, Syn. shamelessly |
| ashamed | (อะเชมดฺ') adj. อับอาย, กระดากใจ, ไม่เต็มใจเพราะกลัวถูกหัวเราะหรือต่อว่า, Syn. embarrassed, shamefaced, Ant. proud |
| coy | (คอย) { coyed, coying, coys } adj. ขี้อาย, อาย, กระดาก, สงบเสงี่ยม vi. มีกิริยาที่อาย vt. สงบเสงี่ยม, See also: coyness n., Syn. diffident, shy |
| demure | (ดิเมียว') adj. อาย, กระดาก, เคร่งขรึม, สงบเสงี่ยม., See also: demureness n., Syn. modest |
| mim | (มิม) adj. สงบเสงี่ยม, กระดาก, ไม่รุนแรง, ถ่อมตัว |
| scruple | (สครู'เพิล) n. ศิลธรรม, จรรยา, จำ-นวนน้อยมาก, ความลังเลใจ, ความกระดากใจ, ความคำนึงถึงศีลธรรมจรรยา, 20 grains , จำนวนเล็กน้อยมาก vi., vt. รู้สึกกระดากใจ, คำนึงถึงศีลธรรมจรรยา, Syn. moral standard, reluctance |
| scrupulous | (สครู'พิวลัส) adj. คำนึงถึงศีลธรรมจรรยา, กระดากใจ, ละเอียดรอบคอบ, ระมัดระวัง, See also: scrupulousness n., Syn. cautious |
| unabashed | (อันอะแบ?ทฺ') adj. ไม่อาย, ไม่สะทกสะท้าน, ไม่กระดากใจ |
| unblushing | (อันบลัช'ชิง) adj. ไม่ละอายใจ, ไม่กระดาก, ไม่อาย, หน้าด้าน, หน้าไม่แดง., See also: unblushingly adv. unblushingness n., Syn. shameless |
| ashamed | (adj) ละอายใจ, กระดากใจ, อับอาย |
| bashful | (adj) อาย, กระดาก, ประหม่า, ขวยเขิน, เหนียมอาย |
| bashfulness | (n) ความอาย, ความอาย, ความกระดาก, ความเหนียมอาย |
| coy | (adj) กระดากอาย, ขวยเขิน, อาย |
| demure | (adj) เคร่งขรึม, สงบเสงี่ยม, กระดากอาย |
| embarrass | (vt) ทำให้ลำบากใจ, ทำให้อึดอัดใจ, ทำให้กระดาก |
| embarrassment | (n) ความยุ่งใจ, ความกระดาก, ความลำบากใจ, ความอึดอัดใจ |
| scruple | (n) ความลังเลใจ, ความกังวลใจ, ความกระดากใจ |
| scruple | (vi) ลังเลใจ, ตะขิดตะขวงใจ, กระดากใจ |
| timid | (adj) ขลาด, ขี้อาย, กระดาก, ขี้ตื่น |
| timidity | (n) ความขลาด, ความกระดาก, ความอาย |
| unabashed | (adj) ไม่สะทกสะท้าน, ไม่อาย, ไม่กระดากใจ |