| กล่น | (กฺล่น) ก. เกลื่อนกลาด, ดื่นดาษ, เรี่ยรายอยู่. |
| เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด | ว. เกลื่อน, ดาษดื่น, กลาดเกลื่อน ก็ว่า. |
| กลากลาด | (กฺลากฺลาด) ว. มากหลาย, เกลื่อนกล่น, เช่น มากลากลาดกันแดน (ลอ). |
| กาฐ | (กาด) น. ไม้ฟืน เช่น คือโกยกาฐอันกองแลนองธรณิภาค กลาดกล่นถกลหลาก อนันต์ (สรรพสิทธิ์) |
| คล่ำ | (คฺลํ่า) ว. สับสน, เกลื่อนกล่น, มาก, มักใช้คู่กับคำ คลา เป็น คลาคล่ำ. |
| ชระเดียดชระดัด | ว. เกลื่อนกล่น, ดาษดื่น. |
| ซะซิกซะแซ | ว. เสียงร้องไห้มีสะอื้น, บางทีเขียนเป็น ซซิกซแซ ก็มี เช่น ก็พร้อมกนนกล้นนน้ำตามิได้ ไห้ซซิกซแซไปในที่น้นน (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). |
| เนรนาด | (เนระ-) ก. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด, เช่น เสมือนหนึ่งราชกัญญาคณานางสนมล้มเนรนาดด้วยอาลัย (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์). |
| พลุกพล่าน | (พฺลุกพฺล่าน) ก. เกะกะ, ขวักไขว่, เกลื่อนกล่น. |
| ระดะ, ระดา | ว. เกลื่อนกล่น. |
| ล้นเกล้าล้นกระหม่อม | ว. ใช้เป็นราชาศัพท์ หมายความว่า มากล้นพ้นประมาณ, ใช้เขียนย่อว่า ล้นเกล้าฯ ก็ได้ เช่น นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าฯ หาที่สุดมิได้. |
| ว้าว่อน | ว. เกลื่อนกล่นอยู่ในอากาศ. |
| เหี้ย | น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ชนิด Varanus salvator (Laurenti) ในวงศ์ Varanidae เป็นสัตว์สกุลเดียวกับตะกวด โตเต็มวัยยาวได้ถึง ๒.๕ เมตร ตัวอ้วนใหญ่สีน้ำตาลเข้ม มีลายดอกสีเหลืองพาดขวาง หางยาว อาศัยและหากินบริเวณใกล้นํ้า, ตัวเงินตัวทอง หรือ แลน ก็เรียก. |
| อนันต-, อนันต์ | (อะนันตะ-, อะนัน) ว. ไม่มีสิ้นสุด, มากล้น, เช่น อนันตคุณ คุณอนันต์. |
| อาเกียรณ์ | (-เกียน) ว. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด. |
| อำนนต์ | ว. อนันต์, ไม่มีที่สุด, มากล้น. |