| ไฟ | ผลจากปฏิกิริยาเคมีซึ่งก่อให้เกิดความร้อน แสงสว่าง และเปลว คือ กลุ่มแก๊สที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไหม้สิ่งต่าง ๆ ได้ |
| ลูกไฟ | น. ส่วนที่แยกออกจากวัตถุกำลังลุกเป็นไฟแล้วกระเด็นหรือกระจายออกไปเป็นดวงไฟน้อย ๆ จำนวนมากบ้างน้อยบ้าง เช่น ลูกไฟพะเนียง ลูกไฟจากปล่องเรือโยง ลูกไฟจากเตาถ่าน. |
| alight | (adj) ซึ่งกำลังลุกโชนอยู่, See also: โชติช่วง, Syn. lighted, burning |
| living | (adj) กำลังคุ (ถ่าน), See also: กำลังลุก |
| conflagrant | (คันไฟล'เกรินทฺ) adj. กำลังลุกไหม้, เป็นเพลิง, โกลาหล, Syn. blazing, burning |