| คล้อแคล้ | (คฺล้อแคฺล้) ก. ไม่ห่างออก, เคียงกัน, เช่น คลิ้งโคลงคล้อแคล้ในรัง (สมุทรโฆษ), คลอแคล ก็ว่า. |
| คลอแคล | (-แคฺล) ก. ไม่ห่างออก, เคียงกัน, เช่น ปีกเจ้ายังอ่อนคลอแคล ตัวแม่จะสอนบิน (กล่อมเด็ก), ใช้ว่า คล้อแคล้ ก็มี. |
| คลิ้งโคลง | (คฺลิ้งโคฺลง) น. นกกิ้งโครง เช่น คลิ้งโคลงคล้อแคล้ในรัง นกเจ่าเหงาฟัง แลสารกระสาสรวลตาง (สมุทรโฆษ). (ดู กิ้งโครง ๑). |