| ตะขิดตะขวง | (v) embarrass, See also: hesitate, be reluctant, be bashful, shy, be shamed, Syn. กระดาก, กระอักกระอ่วน, อับอาย, กระดากอาย, ละอายใจ, Ant. สนิทใจ, สะดวกใจ, Example: เธอรู้สึกตะขิดตะขวงที่จะไปไหนๆ กับเขาตามลำพัง, Thai Definition: อาการที่ทำโดยไม่สนิทใจหรือไม่สะดวกใจเพราะกระดากอายเป็นต้น |
| ความตะขิดตะขวงใจ | (n) embarrassing, See also: hesitation, fluster, confusion, Thai Definition: อาการที่ทำโดยไม่สนิทใจหรือไม่สะดวกใจเพราะกระดากอายเป็นต้น |
| ตะขิดตะขวง | ก. รู้สึกไม่สนิทใจหรือไม่สะดวกใจ. |
| กระดาก ๑ | ก. รู้สึกขวยเขิน, วางหน้าไม่สนิท, ตะขิดตะขวงใจไม่กล้าพูดหรือไม่กล้าทำเพราะเกรงจะได้รับความอับอาย. |
| กระดากปาก, กระดากลิ้น | ก. ตะขิดตะขวงใจที่จะพูดในเรื่องที่ไม่ควรพูด. |
| กินน้ำเห็นปลิง | ก. รู้สึกตะขิดตะขวงใจเหมือนจะกินนํ้าเห็นปลิงอยู่ในนํ้าก็กินไม่ลง. |
| ลงคอ | ว. อาการที่ทำสิ่งที่ขัดต่อคุณธรรมหรือศีลธรรมเป็นต้นโดยไม่ตะขิดตะขวง เช่น แม่หาเงินมาด้วยความยากลำบากลูกยังขโมยได้ลงคอ เด็กตัวเท่านี้แม่ยังตีได้ลงคอ. |
| สนิทปาก, สนิทปากสนิทคอ | ว. ไม่รู้สึกกระดากใจหรือตะขิดตะขวงใจ เช่น พูดเท็จได้สนิทปาก พูดคำหยาบโลนได้สนิทปากสนิทคอ. |
| ตะขิดตะขวง | [takhittakhūang] (v) EN: embarrass ; hesitate ; be reluctant ; be bashful ; shy ; be shamed ; be reluctant ; be embarrassed FR: être intimidé ; se tapir |
| scruple | (vi) ลังเลใจ, ตะขิดตะขวงใจ, กระดากใจ |