| ต้องสู้ | น. ชนชาติกะเหรี่ยงหรือยางพวกหนึ่ง. |
| มีดต้องสู้ | น. มีดขนาดใหญ่ มีลักษณะคล้ายดาบ ปลายตัดเป็นหยัก ด้ามทำด้วยโลหะหรือไม้หุ้มโลหะ ปรกติสอดใบมีดไว้ในฝัก เป็นมีดที่นิยมใช้กันในหมู่ชาวต้องสู้. |
| กุลา ๒ | น. ชนชาติต้องสู้และไทใหญ่, กุหล่า หรือ คุลา ก็ว่า |
| กุหล่า | (-หฺล่า) น. ชนชาติต้องสู้และไทใหญ่, กุลา หรือ คุลา ก็ว่า. |
| คับขัน | ว. จำเป็นเฉพาะหน้าที่จะต้องทำหรือต้องสู้ซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้, เข้าที่ลำบากหรือจำเป็น, ขับขัน ก็ว่า. |
| คุลา | น. ชนชาติต้องสู้และไทใหญ่, กุลา หรือ กุหล่า ก็ว่า. |
| หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน | ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน. |