| ทอด ๒ | ก. ทิ้ง เช่น มันทำชู้แล้วมันทอดหญิงนั้นเสีย (สามดวง), ปล่อย, วาง, เช่น ทอดธุระ ทอดทุ่น ทอดพระราชอาสน์ |
| ทอด ๒ | ปล่อยลง, ทิ้งลง, เช่น ทอดหมากเก็บ ทอดลูกเต๋า |
| ทอด ๒ | เหยียดยาวออกไป เช่น ทอดแขน ทอดขา |
| ทอด ๒ | พาดจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง เช่น ทอดไม้หมากทำเป็นสะพานข้ามคู |
| ทอด ๒ | ลักษณนามเรียกระยะจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่งหรือจากเวลาหนึ่งถึงอีกเวลาหนึ่ง เช่น ขึ้นรถ ๒ ทอด นอนทอดเดียวตลอดคืน. |
| แพ | ลักษณนามเรียกของที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ธูป ๓ แพ ข้าวเม่าทอด ๒ แพ. |