| ยุ่ง | ว. อาการของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยสับสนพัวพันกันถึงกับต้องสางจึงจะเป็นระเบียบเรียบร้อยได้ เช่น ผมยุ่ง ไหมพันกันยุ่ง, ไม่เรียบร้อย เช่น เขียนหนังสือยุ่งอ่านไม่ออก ข้าวของปนกันยุ่ง, อาการที่ทำให้สับสน เช่น ทำเรื่องยุ่ง, เรียกผู้ที่ชอบทำให้สับสนวุ่นวาย ว่า ตัวยุ่ง. |
| clutter | (vt) ทำให้ยุ่งเหยิง, See also: ทำให้วุ่ยวาย, ทำให้ชุลมุน, ทำให้สับสนวุ่นวาย, Syn. confuse, disorganise, disorganize, jumble, disorder |
| muddle | (vt) ทำให้ยุ่งเหยิง, See also: ทำให้สับสนวุ่นวาย, Syn. confuse, jumble, mix, complicate |
| muss | (vt) ทำให้สับสนวุ่นวาย, See also: ทำให้ยุ่งเหยิง, Syn. crumple, tousle, ruffle |