ประทัง | ก. ทำให้ทรงอยู่ได้, ทำให้ดำรงอยู่ได้, เช่น เรือนโย้เอาเสาไปคํ้าพอประทังไว้ก่อน กินพอประทังชีวิต. |
กลั้วเกลี้ย | พอเป็นไปได้, พอประทังไปได้, เช่น หากินกลั้วเกลี้ยไป วัน ๆ หนึ่ง. |
ดับลม | ก. ทำให้ลมในท้องระงับไปชั่วคราว, โดยปริยายหมายความว่า กินพอประทังความหิวหรือพอไม่ให้ท้องว่าง. |
ต่อไส้ ๑ | ก. ประทังชีวิตให้ยืนยาวต่อไปอีกชั่วระยะหนึ่ง. (ดู เบี้ยต่อไส้ ประกอบ). |
ตู๊ | ก. ประทัง, พอถูไถ, ชดเชย, เช่น ขายขวดได้เงินมาพอตู๊เป็นค่ากับข้าว. |
เบี้ยต่อไส้ | น. เงินที่พอประทังชีวิตให้ยืนยาวไปได้ชั่วระยะหนึ่ง. |
ยาไส้ | ก. ประทังความหิว. |
ยาไส้ | ก. ประทังความหิว เช่น หากินไม่พอยาไส้. |
หนักท้อง | ว. พอให้อิ่ม, พอประทังหิว, เช่น กินพอให้หนักท้อง. |
หาเช้ากินค่ำ | ก. หาเลี้ยงชีพด้วยความลำบากยากแค้นพอประทังชีวิตไปวันหนึ่ง ๆ. |
palliate; alleviate | บรรเทา, ประทัง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
palliation; alleviation | การบรรเทาอาการ, การประทังอาการ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
palliative; alleviative | ๑. -บรรเทาอาการ, -ประทังอาการ๒. ยาบรรเทาอาการ, ยาประทังอาการ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
palliative medication | โอสถบำบัดบรรเทาอาการ, โอสถบำบัดประทัง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
palliative treatment | การรักษาบรรเทา, การรักษาประทัง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
living wage | ค่าจ้างประทังชีพ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
alleviate; palliate | บรรเทา, ประทัง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
alleviation; palliation | การบรรเทาอาการ, การประทังอาการ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
alleviative; palliative | ๑. -บรรเทาอาการ, -ประทังอาการ๒. ยาบรรเทาอาการ, ยาประทังอาการ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
medication, palliative | โอสถบำบัดบรรเทาอาการ, โอสถบำบัดประทัง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
treatment, palliative | การรักษาบรรเทา, การรักษาประทัง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
wage, living | ค่าจ้างประทังชีพ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
bread | (เบรด) n. ขนมปัง, อาหาร, เครื่องประทังชีวิต, ชีวิต, ความเป็นอยู่, เงินทอง vt. ปกคลุมด้วย, เศษขนมปัง |
subsist | (ซับซิสทฺ') vi. มีอยู่, ยังชีพ, ยังอยู่, อยู่รอด, ประทังชีพ, ดำรงชีพ, (ปรัชญา) ดำรงอยู่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด., Syn. exist, love, be, occur, endure |
subsistent | (ซัยซิส'เทินทฺ) adj. มีอยู่, ยังชีพ, อยู่รอด, ดำรงชีพ, ประทังชีพ, ฝังติด, ประจำตัว n. (ปรัชญา) สิ่งที่มีอยู่หรือเป็นของจริง |