| ผู้สำเร็จ | น. ผู้บำเพ็ญพรตจนมีอิทธิฤทธิ์, ผู้วิเศษ. |
| เดินเหิน | ก. วิ่งเต้นเพื่อขอความช่วยเหลือ เช่น ผู้ใดรับสินบนเดินเหินช่วยแก้ไขให้คนเช่นนั้นได้ไปเป็นผู้สำเร็จราชการหัวเมือง จะได้บาปกรรมมากนัก (ประกาศ ร. ๔) |
| ทำเนียบ ๑ | น. ที่พักทางราชการของผู้มีตำแหน่งสูง เช่น ทำเนียบผู้สำเร็จราชการ, ที่ทำการของคณะรัฐบาล เรียกว่า ทำเนียบรัฐบาล. |
| นักบุญ | น. ผู้อ้างตัวว่าเป็นผู้วิเศษ, ผู้ที่ทำความดีไว้มากเมื่อตายแล้วได้รับยกย่องว่าเป็นผู้สำเร็จในทางศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก, ผู้ยินดีในการบุญ. |
| นักสิทธิ์ | น. ผู้สำเร็จ, ฤษี, ลักษณนามว่า ตน. |
| บัณฑิต | (บันดิด) น. ผู้ทรงความรู้, ผู้มีปัญญา, นักปราชญ์, ผู้สำเร็จการศึกษาขั้นปริญญาซึ่งมี ๓ ขั้น คือ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก เรียกว่า บัณฑิต มหาบัณฑิต ดุษฎีบัณฑิต, ผู้มีความสามารถเป็นพิเศษโดยกำเนิด เช่น คนนี้เป็นบัณฑิตในทางเล่นดนตรี. |
| ปริญญาบัตร | น. บัตรที่แสดงวิทยฐานะของผู้สำเร็จการศึกษาว่ามีศักดิ์และสิทธิ์ระดับปริญญา. |
| มหาชัย | น. ชื่อเพลงไทยโบราณ อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับปรบไก่ มี ๒ ท่อน อยู่ในเรื่องทำขวัญ ต่อมาแปลงเป็นทางฝรั่งใช้เป็นเพลงคำนับเมื่อบุคคลสำคัญมาถึงมณฑลพิธี, สำนักพระราชวังและข้อบังคับกระทรวงกลาโหมกำหนดให้ดุริยางค์บรรเลงเพลงมหาชัยรับและส่งเสด็จในพิธีการที่พระบรมวงศ์เสด็จพระราชดำเนินหรือเสด็จไปทรงเป็นประธาน และบรรเลงรับและส่งประธานในพิธีการที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และบรรเลงเป็นเพลงเคารพธงราชวงศ์เวลาผ่านหรือขึ้นลง นายทหารที่มียศจอมพล จอมพลเรือ จอมพลอากาศ. |
| มหาวิทยาลัย | (มะหาวิดทะยาไล) น. สถาบันอุดมศึกษาที่มีวัตถุประสงค์ให้การศึกษาในด้านวิชาการและวิชาชีพชั้นสูงหลายสาขาวิชา หรือหลายกลุ่มสาขาวิชา เพื่อให้ประกาศนียบัตร อนุปริญญา ปริญญา และประกาศนียบัตรบัณฑิตแก่ผู้สำเร็จการศึกษา รวมทั้งดำเนินการวิจัยและให้บริการทางวิชาการแก่สังคม และทำนุบำรุงศิลปะและวัฒนธรรมของชาติ. |
| ราชินีนาถ | น. พระราชินีที่ทรงได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ทรงดำรงตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแทนพระองค์หรือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และทรงได้รับการสถาปนาพระราชอิสริยยศเป็นสมเด็จพระบรมราชินีนาถ, พระเจ้าแผ่นดินที่เป็นผู้หญิง เช่น พระราชินีนาถวิกตอเรีย. |
| สิทธ-, สิทธ์ | (สิดทะ-, สิด) น. ผู้สำเร็จ, ฤษีผู้สำเร็จ, เช่นที่พูดว่า นักสิทธ์. |
| สิทธาจารย์ | น. อาจารย์ผู้สำเร็จ, ฤษี. |
| อุปราช | (อุปะหฺราด, อุบปะหฺราด) น. ผู้สำเร็จราชการต่างพระองค์ประจำภาคหนึ่ง ๆ ในอาณาจักร. |
| baccalaureate | (n) ผู้สำเร็จปริญญาตรี (คำทางการ), See also: บัณฑิต, Syn. bachelor, graduate |
| commencement | (n) การพบปะของผู้สำเร็จการศึกษา |
| governor-general | (n) ผู้สำเร็จราชการเมืองขึ้นของอังกฤษ |
| grad | (n) ผู้สำเร็จการศึกษา, Syn. graduate |
| graduate | (n) ผู้สำเร็จการศึกษา, See also: บัณฑิต, ผู้รับปริญญา, Syn. degree-holder, qualified person |
| masturbator | (n) ผู้สำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง |
| regency | (n) ระยะเวลาอยู่ในตำแหน่งของผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |
| regency | (n) ตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน, See also: การปกครองภายใต้ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน, Syn. authority, reign |
| regent | (n) ผู้สำเร็จราชการ |
| vice regent | (n) รองผู้สำเร็จราชการ |
| viceregal | (adj) เกี่ยวกับอุปราช, See also: ของอุปราช, เกี่ยวกับผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |
| viceregency | (n) การเป็นอุปราช, See also: การเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |
| viceroy | (n) อุปราช, See also: ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน, Syn. governor, ruler, representative |
| master | (มาส'เทอะ, แมส'เทอะ) n. นาย, เจ้านาย, นายจ้าง, กัปตันเรือสินค้า, กัปตันเรือ, ผู้บังคับการ, หัวหน้าครอบครัว, เจ้าบ้าน, ผู้เชี่ยวชาญ, ผู้มีชัย, ผู้มีอำนาจ, คนเก่ง, ผู้ช่วยผู้พิพากษา, มหาบัณฑิต, ผู้สำเร็จปริญญาโท adj. เป็นนาย, เป็นหัวหน้า, เป็นผู้นำ, เกี่ยวกับการควบคุม, เกี่ยวกับการนำ, วางอำนาจ, ใหญ่ยิ่ง, เชี่ยวชาญ |
| prince regent | n. ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินแทนกษัตริย์ |
| protector | (พระเทค'เทอะ) n. ผู้ป้องกัน, ผู้คุ้ม-ครอง, ผู้พิทักษ์, ผู้อุปถัมภ์, เครื่องป้องกัน, อุปกรณ์ป้องกัน, ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน., See also: protectoral adj. protectorship n. |
| protectress | (พระเทค'เทรส) n. ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินที่เป็นหญิง |
| regency | (รี'เจินซี) n. ตำแหน่งอำนาจของผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน, การปกครองโดยผู้สำเร็จราชการ, ระยะเวลาของการเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |
| regent | (รี'เจินทฺ) n. ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน, อุปราช, ผู้ว่าการ, สมาชิกสภามหาวิทยาลัย, ข้าหลวง adj. เกี่ยวกับผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน, ปกครอง, See also: regental adj. regentship n. |
| vice-regent | (ไวสฺ'รี'เจินทฺ) n. รองผู้สำเร็จราชการ. adj. เกี่ยวกับตำแหน่งรองผู้สำเร็จราชการ., See also: vice-regency n., Syn. deputy regent |
| vicegerent | (ไวสฺเจอ'เรินทฺ) n. ผู้รักษาการแทน, ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน, ผู้มีตำแหน่งรอง |
| graduate | (adj) เกี่ยวกับผู้สำเร็จการศึกษา |
| graduate | (n) ผู้ได้รับปริญญา, ผู้สำเร็จการศึกษา, บัณฑิต |
| protector | (n) ผู้ป้องกัน, ผู้อารักขา, ผู้คุ้มกัน, ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |
| protectorate | (n) ความอารักขา, ความคุ้มกัน, ตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |
| regent | (n) อุปราช, ผู้สำเร็จราชการ, ข้าหลวง |
| vicegerent | (n) ผู้รักษาการแทน, ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน |