กลัวดอกพิกุลจะร่วง | ก. อาการที่นิ่งไม่พูด. |
ดอกพิกุลร่วง | เรียกอาการที่นิ่งไม่ยอมพูด ว่า กลัวดอกพิกุลจะร่วง. |
พิกุล | น. ชื่อไม้ต้นชนิด Mimusops elengi L. ในวงศ์ Sapotaceae กลีบดอกจักแหลม กลิ่นหอมและหอมอยู่จนแห้ง ใช้ทำยาได้, พายัพเรียก แก้ว, ปักษ์ใต้เรียก กุล. |
พิกุลป่า | ดู ตะเคียนเผือก. |
กุล ๒ | น. ต้นพิกุล. (ดู พิกุล). |
เกสรทั้งห้า | น. เกสรดอกไม้ ๕ ชนิด มี เกสรดอกพิกุล เกสรดอกบุนนาค เกสรดอกสารภี เกสรดอกบัวหลวง เกสรดอกมะลิ. |
แก้ว ๕ | (ถิ่น–พายัพ) ต้นพิกุล. (ดู พิกุล). |
ขอนดอก | น. ท่อนไม้ของต้นตะแบก พิกุล และบุนนาค ที่ผุราขึ้นเป็นจุดขาว ๆ มีกลิ่นหอม ใช้เป็นเครื่องยาไทย. |
จตุทิพยคันธา | (-ทิบพะยะ-) น. พิกัดตัวยาประเภทหนึ่งในตำรายาไทย จำกัดจำนวนตัวยาอันมีกลิ่นหอมดังยาทิพย์ไว้ ๔ อย่าง คือ ดอกพิกุล รากชะเอมเทศ รากมะกล่ำเครือ รากขิงแครง. |
ตะเคียนเผือก | น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Homalium grandiflorum Benth. ในวงศ์ Flacourtiaceae มักขึ้นริมนํ้าและที่ชุ่มชื้น ดอกคล้ายดอกพิกุล, ไก๊ ชุมแสงแดง หรือ พิกุลป่า ก็เรียก. |
ตันหยง | น. ดอกพิกุล. (จินดามณี). (ช. bunga tanjong ว่า ดอกพิกุล). |
พกุล | (-กุน) น. ต้นพิกุล. |
พิกัน | น. ชื่อต้นไม้ ดอกหอมเหมือนพิกุล แต่ดอกใหญ่. |
ลายเฉลวโปร่ง | น. ชื่อลายจักสานลายหนึ่ง ใช้ในการสานสิ่งของหลายอย่าง เช่น สานชะลอม สานกระเช้าตาดอกพิกุล มักสานด้วยไม้ไผ่ จะสานด้วยตอกปื้นหรือตอกตะแคงก็ได้ มีลักษณะเป็นตาหกเหลี่ยม, ลายเฉลว ๖ มุม ก็เรียก. |
วกุละ | (วะกุละ) น. ต้นพิกุล. |
เอื้อนวาจา, เอื้อนโอฐ ๑ | ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้ในความหมายเชิงประชดประชัน เช่น กว่าจะเอื้อนโอฐออกมาได้เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง. |