| พ่าง | น. พื้น, มักใช้เข้าคู่กันเป็น พ่างพื้น เช่น พ่างพื้นพสุธา. |
| พ่าง | ว. เพียง, เช่น, เหมือน, แทบ, พาง ก็ว่า. |
| กระเพลิศ | (-เพฺลิด) ว. ตะพึด เช่น พลพายกระเพลิศพ้าง พายพัด (เฉลิมพระเกียรติ ร. ๒). |
| กัทลี | (กัดทะลี) น. กล้วย เช่น คิดพ่างผลกัทลี ฆ่ากล้วย (โลกนิติ). |
| เกิง | ว. ล่วง เช่น ตกพ่างบุษบนนเกิง ขาดขว้นน (ทวาทศมาส). |
| บรรลาย ๒ | (บัน-) น. ยอด, ที่สุด, ตรงข้ามกับ ต้น, โบราณเขียนเป็น บนนลาย ก็มี เช่น เมื่อพิศพ่างพยงกล้วยทอง ลำยองบัตรบนนลาย พรายพรายพรรณพิพิธ (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). |
| พาง ๑ | ว. เพียง, เช่น, เหมือน, แทบ, พ่าง ก็ว่า. |
| มาภา | น. แสงจันทร์ เช่น มาพ่างมาภาเป็น ปิ่นแก้ว (ยวนพ่าย). |