ฟ้าคะนอง | (n) thunder, Example: เมฆคิวมูโลนิมบัสเป็นเมฆที่ทำให้เกิดฟ้าคะนอง กล่าวคือในระหว่างที่มีฝนตกจะมีพายุลมแรง, Thai Definition: ฟ้าลั่นทั่วๆ ไป |
พายุฟ้าคะนอง | น. พายุที่มีทั้งฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ลมกระโชกแรง และมีฝนตกหนัก บางครั้งมีลูกเห็บตกลงมาด้วย. |
ฟ้าคะนอง | น. ฟ้าลั่นติดต่อกัน. |
คะนอง | เรียกอาการของฟ้าที่มีเสียงลั่นเปรี้ยง ๆ ว่า ฟ้าคะนอง. |
astraphobia | อาการกลัวฟ้าคะนอง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
Thunderstorm Turbulence | การปั่นป่วนในบริเวณพายุฟ้าคะนอง, Example: การปั่นป่วนของกระแสอากาศอย่างรุนแรงซึ่งมัก เกิดขึ้นในบริเวณข้างเคียง หรือในบริเวณที่มีเมฆพายุฟ้าคะนอง [สิ่งแวดล้อม] |
Thundery Shower | ฝนซู่ฟ้าคะนอง, Example: ฝนตกลงมาแบบฝนซู่โดยมีปรากฏการณ์ฟ้าแลบ ฟ้าร้องเกิดขึ้นด้วย [สิ่งแวดล้อม] |
Thundery Rain | ฝนฟ้าคะนอง, Example: น้ำฟ้าซึ่งอาจเป็นฝน ลูกเห็บ หิมะ ฯลฯ ตกลงมาเป็นครั้งคราว หรือ ตกเป็นระยะๆ ประเดี๋ยวแรงประเดี๋ยวเบา โดยมากจะมีฟ้าแลบ หรือ ฟ้าคะนองด้วยแต่ไม่เสมอไป [สิ่งแวดล้อม] |
Thundery precipitation | น้ำฟ้าฟ้าคะนอง [อุตุนิยมวิทยา] |
Thundery rain | ฝนฟ้าคะนอง [อุตุนิยมวิทยา] |
Thunderstorm turbulence | การปั่นป่วนในบริเวณ พายุฟ้าคะนอง [อุตุนิยมวิทยา] |
Thunder squall | ลมสควอลล์ฟ้าคะนอง [อุตุนิยมวิทยา] |
Thunderstorm | พายุฟ้าคะนอง [อุตุนิยมวิทยา] |
Source (region) of thunderstorm activity | แหล่งกำเนิดของพายุ ฟ้าคะนอง [อุตุนิยมวิทยา] |
Frontal thunderstorms | พายุฟ้าคะนองแบบแนว ปะทะอากาศ [อุตุนิยมวิทยา] |
Cold front thunderstorm | พายุฟ้าคะนองแบบแนว ปะทะอากาศเย็น [อุตุนิยมวิทยา] |
Air mass thunderstorm | พายุฝนฟ้าคะนองแบบ มวลอากาศ [อุตุนิยมวิทยา] |
Convective thunderstorm | พายุฟ้าคะนองแบบ อากาศลอยขึ้น [อุตุนิยมวิทยา] |
Advective thunderstorm | พายุฟ้าคะนองแบบ อากาศไหลในแนวนอน [อุตุนิยมวิทยา] |
Isokeraunic line | เส้นไอโซรอนิค หรือเส้นความถี่ของการเกิดพายุฟ้าคะนองเท่า [อุตุนิยมวิทยา] |
cumulonimbus | คิวมูโลนิมบัส, เมฆที่มีลักษณะเป็นก้อนใหญ่คล้ายภูเขา ที่ก่อตัวในแนวตั้ง ฐานเมฆมีสีดำคล้ายรูปทั่ง เป็นเมฆที่ทำให้เกิดฝนตกหนัก ลมแรง และเกิดพายุฟ้าคะนอง ส่วนที่อยู่ด้านบนสุดของเมฆอาจมีความสูงถึง 9, 000 เมตร [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
thunderstorm | พายุฝนฟ้าคะนอง, สภาวะของบรรยากาศที่เกิดฝนตกหนัก ลมกระโชกแรง เกิดฟ้าแลบ ฟ้าร้อง และฟ้าผ่า [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
ฟ้าคะนอง | [fākhanøng] (n) EN: thunder ; thunderstorm FR: orage [ m ] |
thunderstorm | (n) พายุฝนฟ้าคะนอง |
thundershower | (n) พายุฝนฟ้าคะนองที่ตกปรอย ๆ สั้น ๆ |