| มุม | น. จุดที่เส้น ๒ เส้นมาบรรจบกัน เช่น เดินชนมุมโต๊ะ, เนื้อที่ตรงด้านยาวกับด้านสกัดมาบรรจบกัน เช่น วางตู้ไว้ที่มุมห้อง, ที่ว่างซึ่งเกิดจากเส้นตรง ๒ เส้น แยกออกจากกัน โดยปลายข้างหนึ่งของแต่ละเส้นอยู่ร่วมจุดเดียวกัน เช่น มุมฉาก มุมแหลม, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ถูกต้อนเข้ามุม จนมุม. |
| ย้าย | ก. ทำให้เคลื่อนจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เช่น ย้ายเก้าอี้ไปไว้มุมห้อง เขาโดนย้ายไปอยู่ชายแดน, เปลี่ยนไปสู่อีกที่หนึ่ง เช่น ย้ายบ้าน ย้ายห้องประชุม ย้ายสำมะโนครัว. |
| มุมห้อง | [mum hǿng] (n, exp) FR: alcôve [ f ] |