ยกฟ้อง | (v) dismiss, See also: acquit, Example: ศาลยกฟ้องเธอเพราะหลักฐานไม่เพียงพอ, Thai Definition: พิพากษาให้คดีตกไป โดยไม่บังคับให้เป็นไปตามคำฟ้องของโจทก์ |
ยกฟ้อง | ก. พิพากษาให้คดีตกไป มีผลให้ผู้ฟ้องแพ้คดี. |
คำฟ้องแย้ง | น. คำฟ้องที่จำเลยฟ้องโจทก์มาในคำให้การในเรื่องที่เกี่ยวกับคำฟ้องเดิมของโจทก์, ฟ้องแย้ง ก็ว่า เช่น ยกฟ้องแย้ง. |
สติวินัย | น. วิธีระงับอนุวาทาธิกรณ์ของสงฆ์โดยไม่ต้องพิจารณา เพียงแต่สวดกรรมวาจาประกาศความไม่มีโทษของจำเลยไว้ซึ่งเรียกว่า ให้สติวินัย แล้วยกฟ้องของโจทก์เสีย. |
severance of actions | การแยกฟ้องเป็นหลายคดี [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
split cause of action | มูลคดีที่แยกฟ้องได้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
quittal | การยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยไป (ป. วิ. อาญา) [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
motion to dismiss | คำขอให้ยกฟ้อง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
dismissal of action | การยกฟ้องคดีแพ่ง [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
dismissal with prejudice | การยกฟ้องโดยห้ามฟ้องใหม่ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
dismissal without prejudice | การยกฟ้องโดยไม่ห้ามฟ้องใหม่ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
voluntary dismissal | การยกฟ้องโดยโจทก์สมัครใจ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Dismissal and nonsuit | การยกฟ้อง [TU Subject Heading] |
การยกฟ้อง | [kān yokføng] (n) EN: acquittal ; dismissal of action |
การยกฟ้องคดีแพ่ง | [kān yokføng khadī phaeng] (n, exp) EN: dismissal of a civil action |
พิพากษายกฟ้อง | [phiphāksā yokføng] (v, exp) EN: dismiss a case |
สั่งยกฟ้อง | [sang yokføng] (v, exp) EN: dismiss a case |
ตัดสินยกฟ้อง | [tatsin yokføng] (v, exp) EN: dismiss an action |
ยกฟ้อง | [yokføng] (v) EN: dismiss ; dismiss an action ; acquit |
dismiss | (ดิสมิส') vt. ไล่ออก, เลิก, บอกให้เลิกแถว, ไม่พิจารณา, แย้งกลับ, ไม่รับฟ้อง, ยกฟ้อง., See also: dismissible adj. ดูdismiss dismissive adj. ดูdismiss |
dismissal | (ดิสมิส'เซิล) วn. การไล่ออก, การบอกให้เลิก, การไม่พิจารณา, การยกฟ้อง, Syn. dismission |
dismiss | (vt) ปล่อยไป, ไล่ออก, เลิก(แถว), ยกฟ้อง, ยกเลิก |
dismissal | (n) การปล่อยไป, การไล่ออก, การยกฟ้อง, การยกเลิก |