| ฤทัย | (รึไท) น. ใจ, ความรู้สึก. (กร่อนมาจาก หฤทัย). |
| สีตลหฤทัย | ว. มีใจเยือกเย็น. |
| หฤทัย, หฤทัย- | (หะรึไท, หะรึไทยะ-) น. หัวใจ, ใจ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระราชหฤทัย พระหฤทัย หมายถึง จิตใจ. |
| หฤทัยกลม | น. คนมีใจอ่อน. |
| หฤทัยกัปน์, หฤทัยกัมป์ | น. อาการเต้นแห่งใจ. |
| หฤทัยปรีย์ | ว. น่ารัก, ชื่นใจ. |
| หฤทัยพันธน์ | ว. ผูกใจ, ชวนใจ, จับใจ. |
| กทรรป | (กะทับ) ก. กำหนัด เช่น ตรูกามกทรรปหฤทัย (สมุทรโฆษ). |
| แขนง ๒ | (ขะแหฺนง) ก. แหนง, แคลง, เช่น และแขนงหฤทัยนาง (ม. คำหลวง มัทรี) |
| เครงเครียว | ว. ครื้นเครง, เกรียวกราว, เช่น หฤทัยเครงเครียว (จารึกวัดโพธิ์). |
| โครงการตามพระราชประสงค์ | น. โครงการที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชประสงค์ให้เกิดขึ้น โดยทรงศึกษาทดลองปฏิบัติด้วยพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ เมื่อทรงศึกษาหารือผู้เชี่ยวชาญและทดลองจนได้ผลสรุปที่ดี และทรงมั่นพระราชหฤทัยว่าเป็นประโยชน์แก่ประชาชนอย่างแท้จริง จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้รัฐบาลหรือผู้สนใจรับไปดำเนินงานต่อ แบ่งเป็นโครงการทดลองในเขตพระราชฐาน และโครงการทดลองนอกเขตพระราชฐาน. |
| ดำรู ๑ | ว. งาม, น่ารัก, เช่น นุประดับนางสนมบู เจียรจันทรดำรู หฤทัยเกิดกามา (อนิรุทธ์). |
| ธ ๒ | (ทะ) ส. ท่าน, เธอ, เช่น ธ ประสงค์ใด จงสฤษดิ์ดัง หวังวรหฤทัย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓. |
| บพิตร | (บอพิด) น. พระองค์ท่าน เช่น บำรุงฤทัยตระโบม บพิตรผู้อย่าดูเบา, โดยมากเป็นคำที่พระสงฆ์ใช้แก่เจ้านาย ซึ่งใช้คำเปลี่ยนไปตามพระอิสริยยศของเจ้านาย เช่น สมเด็จพระราชภคินีบพิตร สมเด็จพระบรมวงศบพิตร บรมวงศบพิตร พระเจ้าวรวงศบพิตร พระวรวงศบพิตร. |
| บำเทิง | ว. บันเทิง, เบิกบาน, รื่นเริง, ยินดี, เช่น อาจให้เลื่องโลกดำเลิง หฤทัยบำเทิง คือทิพยโลกศุลี (อนิรุทธ์). |
| ฤๅทัย | น. ฤทัย, ใจ, ความรู้สึก. |
| เห็จ | ก. เหาะ, ไปในอากาศ, เช่น รณบุตรเห็จเข้าโจมฟัน รณาภิมุขผัน หฤทัยเสาะสุดแรง (สมุทรโฆษ). |