| สมองตาย | ว. สภาวะที่สมองถูกทำลายจนสูญเสียการทำงานโดยสิ้นเชิง ถือว่าสิ้นชีวิตแล้ว. |
| ตาย ๑ | ก. สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต, เช่น สภาวะสมองตาย |
| Brain Death | สมองตาย [การแพทย์] |
| Cerebral Infarction | สมองอุดตาย, เนื้อสมองตาย [การแพทย์] |
| Encephalomalacia | สมองน่วม, การตายของเนื้อสมอง, เนื้อสมองตาย [การแพทย์] |
| Encephalomalacia, Spongy | เนื้อสมองตายและอ่อนนุ่มคล้ายฟองน้ำ [การแพทย์] |
| cerebral infraction | (n, phrase) อาการสมองตายเนื่องจากขาดเลือดหล่อเลี้ยง |
| cabbaged | (sl) ที่อยู่ในสภาพสมองตาย |
| infarction | [อิน ฟาร์ค ชั่น] (n) เป็นการตายของเนื้อเยื่อ (necrosis)เนื่องจากบริเวรที่เกิดปัญหามีเลือดไปหล่อเลี้ยงไม่เพียงพอหรือไม่มีเลือดไปเลี้ยงเลยทำให้เกีดเป็นบริเวณเนื้อตาย อาจเกีดจากการอุดตัน การแตกของหลอดเลือดที่ไปเลี้ยง ซึ่งรอยโรคที่เกิดจากพภาวะดังกล่าวเรียกว่า an infarct (มาจากภาษาลาตินคำว่า infartus "อุดตัน.) ตัวอย่าง cerebral infarction "เนื้อสมองตายจากการขาดเลือดไปเลี้ยง" |