| สะอิ้ง | ว. อาการที่เดินเอวอ่อนไปอ่อนมา เช่น เดินสะอิ้ง. |
| สะอิ้ง | น. สายรัดเอว เป็นเครื่องประดับสำหรับผู้หญิง, สะเอ้ง ก็ว่า. |
| บรัด | (บะหฺรัด) ก. แต่ง. น. เครื่องแต่ง, เครื่องประดับ เช่น ทรงบรัดผัดหน้า แต่งแง่ทรงสะอิ้งผ้า ย่างเยื้องมาหา แม่รา (ลอ.), โบราณเขียนเป็น บรัส ก็มี เช่น เครื่องพิษยศรีกษัตริย์ อนนควรบรัสแห่งพระองค์ (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). |
| สะเอ้ง ๑ | น. สายรัดเอว เป็นเครื่องประดับสำหรับผู้หญิง, สะอิ้ง ก็ว่า. |