| กลบเกลื่อน | (-เกฺลื่อน) ก. เสความ เช่น พูดกลบเกลื่อน ทำกลบเกลื่อน. |
| กลาดเกลื่อน | (-เกฺลื่อน) ว. ดาษดื่น, เรี่ยรายหรือกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป, เกลื่อนกลาด ก็ว่า. |
| เกลื่อน ๑ | (เกฺลื่อน) ว. เรี่ยรายหรือกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป เช่น ลอยเกลื่อน หล่นเกลื่อน. |
| เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด | ว. เกลื่อน, ดาษดื่น, กลาดเกลื่อน ก็ว่า. |
| เกลื่อน ๒ | (เกฺลื่อน) ก. ทำให้ยุบหรือราบลง เช่น เกลื่อนที่ เกลื่อนฝี. |
| เกลื่อน ๓, เกลื่อนความ | (เกฺลื่อน) ก. เสความ. |
| เกลื้อน | (เกฺลื้อน) น. ชื่อโรคผิวหนังเกิดจากเชื้อรา Malassezia furfur ขึ้นเป็นดวงขาว ๆ อาจมีอาการคัน, ขี้เกลื้อน ก็ว่า. |
| ขี้เกลื้อน | น. ชื่อโรคผิวหนังเกิดจากเชื้อรา Malassezia furfur ขึ้นเป็นดวงขาว ๆ อาจมีอาการคัน, เกลื้อน ก็ว่า. |
| หนี้เกลื่อนกลืนกัน | น. หนี้ซึ่งระงับไปเพราะเหตุที่สิทธิและความรับผิดในหนี้นั้นตกอยู่แก่บุคคลคนเดียวกัน. |
| กล่น | (กฺล่น) ก. เกลื่อนกลาด, ดื่นดาษ, เรี่ยรายอยู่. |
| กลากลาด | (กฺลากฺลาด) ว. มากหลาย, เกลื่อนกล่น, เช่น มากลากลาดกันแดน (ลอ). |
| กลาด | (กฺลาด) ว. ดาษดื่น, ใช้เข้าคู่กับคำ เกลื่อน เป็น เกลื่อนกลาด หรือ กลาดเกลื่อน. |
| กลู่ | (กฺลู่) ก. เกลื่อน, ใช้เข้าคู่กับคำ กลาด เป็น กลู่กลาด เช่น ดอกไม้อันบานโรยโกยกลู่กลาดคือลาญใน (ม. คำหลวง จุลพน). |
| แก้เก้อ | ก. ทำหรือพูดกลบเกลื่อนความกระดากอายที่เกิดจากความพลั้งพลาดแล้วถูกจับได้. |
| ครึ่ด | (คฺรึ่ด) ว. ดาษไป, เกลื่อนไป, เช่น คนมากันครึ่ด สีแดงครึ่ด, ครืด ก็ว่า. |
| ครืด ๑ | (คฺรืด) ว. ดาษไป, เกลื่อนไป, เช่น คนมากันครืด สีแดงครืด, ครึ่ด ก็ว่า. |
| คล่ำ | (คฺลํ่า) ว. สับสน, เกลื่อนกล่น, มาก, มักใช้คู่กับคำ คลา เป็น คลาคล่ำ. |
| จรกลู่ | (จอระกฺลู่) ก. เที่ยวลอยเกลื่อนกลาดอยู่ เช่น จรกลู่ขึ้นกลางโพยมากาศ (ม. คำหลวง ทศพร). |
| ชระเดียดชระดัด | ว. เกลื่อนกล่น, ดาษดื่น. |
| เชื้อรา | น. เชื้อจุลินทรีย์อยู่ในกลุ่มพืชชั้นตํ่า บางชนิดทำให้เกิดโรค เช่น กลาก เกลื้อนได้. |
| ดอกหมาก ๑ | น. ชื่อเกลื้อนชนิดหนึ่ง ขึ้นตามตัวตามหลังเป็นผื่นขาว ๆ |
| ดาดาษ | ว. มากมาย, เกลื่อนกลาด, มีทั่วไป, ดารดาษ ดาษ หรือ ดาษดา ก็ใช้. |
| ดารดาษ | (-ระดาด) ว. มากมาย, เกลื่อนกลาด, มีทั่วไป, ดาดาษ ดาษ หรือ ดาษดา ก็ว่า. |
| ดาษ ๒, ดาษดา | (ดาด, ดาดสะดา) ว. มากมาย, เกลื่อนกลาด, มีทั่วไป, ดาดาษ หรือ ดารดาษ ก็ใช้. |
| ดาษดื่น | (ดาด-) ว. เกลื่อนกลาด, มากหลาย, ดื่นดาษ ก็ว่า. |
| ดาษเดียร | (ดาดสะเดียน) ว. เดียรดาษ, เกลื่อนกลาด. |
| ดื่นดาษ | ว. เกลื่อนกลาด, มากหลาย, ดาษดื่น ก็ว่า. |
| เดียรดาษ | (เดียระดาด) ว. เกลื่อนกลาด, เกลื่อน, ดื่นดาษ, ดาษเดียร ก็ใช้. |
| ตายเป็นเบือ | ก. ตายมากมายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ. |
| เนรนาด | (เนระ-) ก. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด, เช่น เสมือนหนึ่งราชกัญญาคณานางสนมล้มเนรนาดด้วยอาลัย (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์). |
| พรรลาย | (พันลาย) ก. มากมาย, เกลื่อนกลาด |
| พลุกพล่าน | (พฺลุกพฺล่าน) ก. เกะกะ, ขวักไขว่, เกลื่อนกล่น. |
| รก ๑ | ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน, ที่งอกหรือขึ้นรวมกันอยู่อย่างยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น หญ้ารก ป่ารก, น่ารำคาญเพราะไม่เป็นระเบียบ เช่น รกตา รกหู รกสมอง. |
| ระดะ, ระดา | ว. เกลื่อนกล่น. |
| ระเนนระนาด, ระเนระนาด | ว. เกลื่อนกลาด (ใช้แก่สิ่งที่อยู่ในลักษณะที่ล้มทับกันอยู่เรี่ยรายมากมาย). |
| เรี่ยราย | ก. กระจายเกลื่อนไป เช่น กินข้าวหกเรี่ยรายไปทั่ว หมาคุ้ยขยะตกเรี่ยราย. |
| เลเพลาดพาด | ว. กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดอย่างยุ่งเหยิง ไม่เป็นระเบียบ ไม่เป็นที่เป็นทาง, เลอะเทอะ, เช่น นอนเลเพลาดพาด ทิ้งข้าวของไว้เลเพลาดพาด. |
| ว้าว่อน | ว. เกลื่อนกล่นอยู่ในอากาศ. |
| สรดื่น | (สฺระ-) ว. เกลื่อนกลาด, ดาษดื่น. |
| อาเกียรณ์ | (-เกียน) ว. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด. |
| อีเหละเขละขละ, อีเหละเขะขะ | (-เหฺละเขฺละขฺละ, -เหฺละ-) ว. เกะกะ, เกลื่อนกลาด. |