เป็นเอง | ก. ทำเรื่องเสียหายเอง, เป็นเสียเอง ก็ว่า. |
รู้เองเป็นเอง | ก. ว่าแต่ผู้อื่น ตัวเองก็ทำเช่นนั้น, ทำนองเดียวกับ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง. |
ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง | ก. ตำหนิผู้อื่นเรื่องใดแล้วตนก็กลับทำในเรื่องนั้นเสียเอง. |
ปาน ๑ | น. รอยสีแดงหรือสีดำเป็นต้นที่เกิดเป็นเองตามร่างกายบางแห่งแต่กำเนิด. |
เป็นเสียเอง | ก. ทำเรื่องเสียหายเอง, เป็นเอง ก็ว่า. |
รูปธรรมนามธรรม | (-นามมะทำ) น. ลักษณะที่เป็นเองอย่างนั้นตามธรรมชาติ (ใช้แก่รูปร่างหน้าตาของคน) เช่น หน้าตาสวยหรือไม่สวยก็เป็นเรื่องของรูปธรรมนามธรรม. |
สภาพ | น. ความเป็นเองตามธรรมดาหรือตามธรรมชาติ เช่น สภาพความเป็นอยู่ สภาพดินฟ้าอากาศ, ลักษณะในตัวเอง |
สภาพธรรม | น. หลักแห่งความเป็นเอง. |
สยมภู | (สะหฺยมพู) น. พระผู้เป็นเอง, พระอิศวร, สวยมภู ก็ใช้. |
สยุมภู | (สะหฺยุมพู) ว. เป็นเองตามธรรมชาติ เช่น รกสยุมภู ว่า รกอย่างเป็นเองตามธรรมชาติ. |
สรรพากร | (สันพากอน) น. อากรที่เก็บจากสิ่งที่เป็นเองหรือมีบ่อเกิดเป็นรายได้. |
สระ ๑ | (สะ) น. แอ่งนํ้าขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด. |