| กระแซะ | ก. ขยับกระทบเข้าไป เช่น ขยับตัวกระแซะเข้าไป พูดเลียบเคียงกระแซะเข้าไป. |
| แซะ ๑ | ก. เอาเครื่องมือแบน ๆ เช่นตะหลิวหรือเสียมแทงเบา ๆ โดยรอบแล้วช้อนขึ้นให้หลุดล่อนจากที่เดิม เช่น แซะขนมเบื้อง, โดยปริยายหมายความว่า เร่งรัด เช่น ต้องคอยแซะให้ทำงานอยู่เรื่อย. |
| แซะ ๒ | น. ชื่อกล้วยไม้ชนิด Dendrobium scabrilingue Lindl. ในวงศ์ Orchidaceae กลีบดอกสีขาว กลีบกระเป๋าสีเขียวอ่อนถึงเหลือง กลิ่นหอม. |
| ตุ้มแซะ | ดู กระท่อมขี้หมู ที่ กระท่อม ๒. |
| ยุแยงตะแคงแซะ, ยุแยงตะแคงรั่ว, ยุแยงตะแคงแส่ | ก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน. |
| กระแชะ | ก. กระแซะ เช่น แกล้งทำเลียมและกระแชะชิด สะบิ้งสะบัดดัดจริตกิริยา (คาวี). |
| กระซิกกระซวย | ก. ค่อยกระแซะเข้าไป เช่น เจ้าก็ระรี่ระริกกระซิกกระซวย (ม. ร่ายยาว ชูชก). |
| กระท่อมขี้หมู | น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลาง ๒ ชนิดในสกุล Mitragyna วงศ์ Rubiaceae ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามกัน ชนิด M. diversifolia (Wall. ex G. Don) Havil. ใบยาวรีเล็ก, กระทุ่มนา หรือ ตุ้มแซะ ก็เรียก |
| ขะแยะ | ก. ตำเบา ๆ, ตำแซะ ๆ |
| จำหลอก | (-หฺลอก) ก. ถลอก, ลอก, ไสหรือแซะให้ลึกเป็นร่อง, ทำให้เป็นลวดลาย, เช่น จำหลักจำหลอกกลม ภบังอวจจำหลักราย (สมุทรโฆษ). |
| ตะหลิว | น. เครื่องมือทำด้วยเหล็ก ใช้แซะหรือตักของที่ทอดหรือผัดในกระทะ. |
| ติดตา ๑ | น. วิธีขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง ด้วยการแซะตาของต้นที่ต้องการขยายพันธุ์ไปติดที่ต้นหรือกิ่งของอีกต้นหนึ่งที่เป็นชนิดเดียวกัน โดยกรีดเปลือกตรงที่ต้องการจะนำตาไปติดให้เผยออก สอดตาให้แนบกับเนื้อไม้ ใช้แถบพลาสติกพันให้แน่นเว้นเฉพาะส่วนที่เป็นตา. |
| เนียน ๑ | น. กาบหมากที่เจียนให้มนขนาดเล็กกว่าฝ่ามือสำหรับตักนํ้าพริกจากครก, เปลือกจั่นมะพร้าวสำหรับแซะนํ้าตาลเมื่อเวลาเคี่ยว, โดยปริยายใช้เรียกที่สำหรับแซะหรือตัดขนม. |
| โยง ๒ | ก. เอาไม้แซะข้าวให้สุกทั่วกัน, ทำให้โหย่ง, คุ้ย, เช่น โยงข้าว โยงข้าวเม่า. |
| ลอก | ก. เอาเปลือกหรือผิวออกมาเป็นแผ่น ๆ เช่น ลอกหนังงู ลอกเปลือกปอกระเจา, กิริยาที่เปลือกหรือผิวหลุดออกเป็นแผ่น ๆ เช่น หนังลอก, ตักเอาโคลนหรือเลนเป็นต้นขึ้น เช่น ลอกคลอง ลอกท้องร่อง, ไสหรือแซะให้ลึกเป็นร่อง เช่น ลอกบัว ลอกท้องไม้ |
| ล่อน | ก. หลุดออกหมดไม่มีเหลือติดอยู่ (ใช้แก่สิ่งที่เป็นเนื้อเยื่อ หรือสิ่งซึ่งห่อหุ้มอยู่) เช่น เงาะล่อน พริกไทยล่อน, หลุดออกเป็นชิ้นเป็นแผ่น เช่น สะเก็ดล่อน สีล่อน, หลุดออกง่ายเมื่อกะเทาะหรือแซะออกเป็นต้น เช่น แป้งขนมเบื้องล่อน. |
| เสียม ๑ | น. ชื่อเครื่องมือสำหรับขุด แซะ และพรวนดินชนิดหนึ่ง ทำด้วยเหล็ก มีด้ามยาว. |
| gouge | (กอจ) n. สิ่งแซะร่องชนิดหนึ่ง, ร่องที่เกิดจากการแซะด้วยสิ่ว vt. แซะ, ขุด, See also: gouger n. |
| nuzzle | (นัซ'เซิล) vi., vt., n. (การ) ดุนด้วยจมูก (ในการดมกลิ่น) , สูดด้วยจมูก, อิงแอบ, นอนชิดกับ, คุดคู้, กระแซะ, แนบชิด. |
| patter | (แพท'เทอะ) n., v. (การ) พูดเร็ว, เสียงเซาะแซะ , คุยจ้อ, พูดเร็วปรื๋อ, สวดมนต์, คุยจ้อ, พูดเร็วปรื๋อ, สวดมนต์ |
| spade | (สเพด) n. เสียม, พลั่ว, จอบ, เครื่องขูด, เครื่องแซะ, รูปโพดำ, ไพ่โพดำ vt. ขุดหรือแซะด้วยเสียม (พลั่ว, จอบ...) . -Phr. (call a spade a spade เรียกทื่อ ๆ , พูดตรงไปตรงมา, พูดอย่างโผงผาง), See also: spades n., pl. ชุดไพ่โพดำ, นิโกร spader n. |