แล้วก็แล้วไป | ว. อาการที่พูดปลอบใจหรือให้สติว่า เมื่อเหตุการณ์สิ้นสุดหรือยุติลงแล้ว ก็ไม่ควรเก็บมาเป็นกังวลหรือรื้อฟื้นขึ้นมาอีก. |
แล้วด้วย, แล้วไปด้วย | ว. ล้วนด้วย เช่น แล้วไปด้วยทอง |
แล้วด้วย, แล้วไปด้วย | สำเร็จด้วย เช่น แล้วด้วยใจ. |
แล้วไป | ก. เสร็จสิ้นไป, ช่างปะไร, (มักพูดแสดงความไม่พอใจ) เช่น ไม่ทำก็แล้วไป ให้กินแล้วไม่กินก็แล้วไป. |
แล้วไปแล้ว | ว. สิ้นสุดแล้ว เช่น เรื่องมันแล้วไปแล้ว เอามาพูดทำไมอีก. |
ซัดทราย | ก. สาดทรายที่คั่วจนร้อนเทลงมาจากกำแพงให้ถูกข้าศึก, สาดทรายที่ปลุกเสกแล้วไปรอบ ๆ บริเวณ เพื่อให้เป็นสิริมงคล. |
ตฤณมัย | ว. แล้วไปด้วยหญ้า, ทำด้วยหญ้า. |
ถอยหน้าถอยหลัง | ก. ขยับออกจากที่ไปข้างหน้าแล้วไปข้างหลัง สลับกันอยู่อย่างนั้น เช่น กว่าจะจอดรถได้ ต้องถอยหน้าถอยหลังอยู่นาน |
ทานมัย | (ทานนะไม) ว. สำเร็จด้วยทาน, แล้วไปด้วยทาน, เป็นธรรมข้อ ๑ ในบุญกิริยาวัตถุ. |
เทียร, เที้ยร, เทียรย่อม | ก. ย่อม, ล้วนแล้วไปด้วย, เช่น นี่รอยเบื้องบุญสองรา เทียรทอดรอดมา มาลุมาหล่งโดยใจ (อนิรุทธ์), เขาอันชื่อไกรลาสนั้นเทียรย่อมเงินแล (ไตรภูมิ). |
ปัจฉาภัต | น. เวลาภายหลังบริโภคอาหาร คือ ตั้งแต่เที่ยงแล้วไป. |
ภาวนามัย | ว. สำเร็จด้วยภาวนา, แล้วไปด้วยภาวนา, เป็นธรรมข้อ ๑ ในบุญกิริยาวัตถุ. |
ล้วนด้วย, ล้วนแล้ว | ว. แล้วด้วย, แล้วไปด้วย, เช่น ล้วนด้วยดอกไม้สีขาว ล้วนแล้วไปด้วยทอง. |
ล้างฟิล์ม, ล้างรูป | ก. นำฟิล์มที่ถ่ายแล้วไปแช่ลงในสารละลายเคมีเพื่อให้รูปปรากฏขึ้นบนฟิล์ม. |
วางเบ็ด, วางเบ็ดราว | ก. นำเบ็ดราวที่เกี่ยวเหยื่อแล้วไปหย่อนลงในแม่น้ำลำคลอง. |
วิกาล, วิกาล- | ผิดเวลา (ใช้แก่การกินอาหารผิดเวลาตามที่พระวินัยกำหนด นับตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนถึงอรุณขึ้น) เช่น กินอาหารในเวลาวิกาล. |
วิกาลโภชน์ | น. การกินอาหารในเวลาวิกาล คือ ผิดเวลา ซึ่งว่าตามพระวินัยกำหนดไว้ตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนถึงอรุณขึ้น. |
วิ่งเก็บของ | ก. วิ่งเก็บสิ่งของเช่นส้ม มะนาว ที่วางเป็นระยะ ๆ แล้วไปใส่ภาชนะที่วางไว้ที่ตั้งต้น ใครเก็บหมดก่อนเป็นผู้ชนะ. |
สีลมัย | (สีละไม) ว. สำเร็จด้วยศีล, แล้วไปด้วยศีล, เป็นธรรมข้อ ๑ ในบุญกิริยาวัตถุ. |
หล่อดอก | ก. เอายางรถยนต์ที่สึกแล้วไปเสริมดอกยางเพื่อให้มีสภาพดีขึ้น. |
หางหงส์ ๑ | น. ชายผ้านุ่งที่จีบโจงแล้วไปเหน็บไว้ข้างหลัง ปล่อยให้จีบคลี่ห้อยจากเอวเบื้องหลังลงมาถึงหว่างขาอย่างตัวพระแต่งในละครรำ |