| เจ้าแง่เจ้างอน, เจ้าแง่แสนงอน | ว. มีแง่งอนมาก. |
| แสนงอน | ว. มีแง่งอนมาก เช่น เธอมีนิสัยแสนงอนมาตั้งแต่เด็ก. |
| แสนง | (สะแหฺนง) น. เสนง. |
| กะบอนกะบึง | ก. มีท่าทีโกรธอย่างแสนงอน เช่น คอยสะบัดปัดกรกะบอนกะบึง (อิเหนา), โดยมากใช้ กะบึงกะบอน. |
| กะบึงกะบอน | ก. มีท่าทีโกรธอย่างแสนงอน, กะบอนกะบึง ก็ว่า. |
| ตะบึงตะบอน | ก. กะบึงกะบอน, มีท่าทีโกรธอย่างแสนงอน. |
| ตะปัดตะป่อง | ว. สะบัดสะบิ้ง, แสนงอน, ตุปัดตุป่อง ก็ใช้. |
| ตุปัดตุป่อง | ว. สะบัดสะบิ้ง, แสนงอน, ตะปัดตะป่อง ก็ใช้. |
| ถวัด | (ถะหฺวัด) ก. ตวัด เช่น หมีแรดถวัดแสนงขนาย (แช่งนํ้า). |
| สะบัดสะบิ้ง | ก. แสดงอาการกะบึงกะบอนแสนงอน เช่น เวลางอนก็ทำกิริยาสะบัดสะบิ้ง. |
| เสนง, เสน่ง | (สะเหฺนง, สะเหฺน่ง) น. เขาสัตว์, เขนง, แสนง ก็ใช้. |