| โพยม | (พะโยม) น. ท้องฟ้า, อากาศ, โพยมัน หรือ โพยมาน ก็ใช้. |
| โพยมยาน | น. ยานที่แล่นไปในฟ้า. |
| โพยมัน, โพยมาน | (พะโยมัน, พะโยมาน) น. โพยม, ท้องฟ้า, อากาศ. |
| กระโบม ๑ | ก. ตระโบม, โลมเล้า, กอด, เช่น ยักษ์ผยองโพยมแลกระโบมถนอมพนิดไคล (สรรพสิทธิ์). |
| กันลอง ๔ | ก. กระโดด, ข้าม, ผ่าน, ล่วง, พ้น, เช่น มหาโพยมกันลองดศรีรไถงถา (กล่อมช้างของเก่า). |
| จรกลู่ | (จอระกฺลู่) ก. เที่ยวลอยเกลื่อนกลาดอยู่ เช่น จรกลู่ขึ้นกลางโพยมากาศ (ม. คำหลวง ทศพร). |
| จู่โจม | ก. ตรงเข้าไปถึงตัวอย่างรวดเร็ว เช่น สกัดกั้นทันนางกลางโพยม จู่โจมจับเป็นไม่เข่นฆ่า (รามเกียรติ์ ร. ๒ ตอนนางลอย) |
| เฟ็ด | เล็ด เช่น พระพรุณรายเรื่อฟ้า เฟ็ดโพยม (ทวาทศมาส), ลวงแส้งเฟ็ดไพ่อ้อม เอาชัย (ยวนพ่าย). |