| แค่นแคะ, แค่นไค้ | ก. เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์. |
| แคะไค้ | ก. ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า. |
| ไค้ | ก. ไง้, งัดขึ้น. |
| ขอดค่อน | ก. ค่อนว่า, พูดแคะไค้ในเรื่องที่ไม่ดี, พูดให้เขาอายหรือเจ็บใจ, ยกความชั่วขึ้นมาว่าให้เจ็บใจ, ค่อนขอด ก็ว่า. |
| ค่อนขอด | ก. ค่อนว่า, พูดแคะไค้ในเรื่องที่ไม่ดี, พูดให้เขาอายหรือเจ็บใจ, ยกความชั่วขึ้นมาว่าให้เจ็บใจ, ขอดค่อน ก็ว่า. |
| ไง้ | ก. ไค้, งัดขึ้น, คัดง้าง. |
| เหน็บ ๓ | ก. พูดเสียดสีแคะไค้ เช่น เขาชอบมาเหน็บให้เจ็บใจ. |
| เหน็บ ๓ | ว. อาการที่พูดเสียดสีแคะไค้ ในคำว่า พูดเหน็บ. |
| เหน็บแนม | ว. อาการที่พูดเสียดสีแคะไค้กระทบกระเทียบเปรียบเปรย. |