เถ้า ๑ | น. สิ่งที่เป็นผงละเอียดของสิ่งที่เหลือจากไฟเผามอดแล้ว, ขี้เถ้า ก็ว่า. |
เผาจริง | ก. จุดไฟเผาศพ, นำดอกไม้จันทน์ ธูป เทียนใส่ในไฟเผาศพ. |
วางเพลิง | (-เพฺลิง) ก. จุดไฟเผาอาคารบ้านเรือนหรือทรัพย์สมบัติ |
แสบหูแสบตา | ก. อาการที่รู้สึกระคายเคืองตาอย่างมาก เช่น ข้างบ้านสุมไฟเผาขยะ ควันเต็มไปหมด ทำให้แสบหูแสบตา. |
ใส่ไฟ | จุดไฟเผาศพ |
หน้าไฟ | น. เวลาที่จุดไฟเผาศพ เช่น พระสวดหน้าไฟ. |
Flame Test | การใช้ไฟเผา [การแพทย์] |
catch alight | (phrv) วางเพลิง, See also: เผา, จุดไฟเผา, Syn. place to, put to, set alight, set on, set to |
put a match to | (idm) จุดไฟเผา, Syn. catch alight, place to |
rise from the ashes | (idm) สร้างขึ้นใหม่ (หลังถูกไฟเผา) |
auto-da-fe | (ออโทคะเฟ') n. การตัดสินคดีของศาสนาโรมันคาธอลิคในยุคกลางที่เผด็จการ มีการลงโทษใช้ไฟเผาพวกต่างศาสนา |