| กะพรวดกะพราด | (-พฺรวด-พฺราด) ว. พรวดพราด, อาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ยับยั้ง. |
| ผลุนผลัน | (-ผฺลัน) ก. ทำไปโดยทันทีทันใดไม่ยับยั้งรั้งรอ เช่น พอพูดจบเขาก็ผลุนผลันออกไป. |
| โผง | โดยปริยายหมายความว่า ไม่ยับยั้งอ้อมค้อม (ใช้ในลักษณะอาการที่นึกจะพูดก็พูดออกมาตรง ๆ ไม่เกรงใจ), โผงผาง ก็ว่า. |
| โผงผาง | ว. ลักษณะการพูดตรง ๆ ไม่เกรงใจ, ไม่ยับยั้งอ้อมค้อม, โผง ก็ว่า. |
| พรวดพราด | (-พฺราด) ก. ลุก เดิน หรือวิ่ง เป็นต้น อย่างรวดเร็วโดยไม่ยับยั้ง เช่น พอตำรวจพรวดเข้ามา พวกขาไพ่ก็พรวดพราดออกไป, กิริยาที่ทำโดยไม่ระมัดระวังหรือไม่เรียบร้อย เช่น ทำอะไรพรวดพราด ข้าวของตกหล่นเสียหาย. |
| พรวดพราด | (-พฺราด) ว. อาการที่ลุก เดิน หรือวิ่ง เป็นต้น อย่างรวดเร็วโดยไม่ยับยั้ง เช่น อยู่ ๆ ก็วิ่งพรวดพราดออกไป. |
| โพล่ง | (โพฺล่ง) ว. ใช้ประกอบกับคำ พูด เป็น พูดโพล่ง หมายความว่า พูดอย่างไม่ยับยั้ง |
| มุทะลุ | ก. หุนหันพลันแล่น, โกรธแล้วทำลงไปอย่างไม่คำนึงถึงเหตุผลหรือไม่ยับยั้ง. |
| เรียบ | ว. ไม่ขรุขระ เช่น พื้นเรียบ, ราบ เช่น กระเบื้องแผ่นเรียบ ฝาผนังเรียบไม่มีลวดลาย, เป็นระเบียบ เช่น จัดบ้านเรียบ, ไม่ยุ่ง เช่น หวีผมเรียบ, ไม่ยับ เช่น รีดเสื้อเรียบ |
| ลุ้ย | ก. พูดไม่ยับยั้ง. |