| ไม้จริง | น. คำรวมเรียกไม้ต่าง ๆ ที่มีเนื้อแข็ง เว้นไม้ไผ่. |
| รู้ไม่จริง | ก. รู้ไม่ถ่องแท้, รู้ไม่มากพอ, เช่น เขาชอบเล่าเรื่องส่วนตัวของเพื่อน ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ไม่จริง. |
| กะล่อน ๒ | ว. อาการที่พูดคล่อง แต่ไม่จริงเป็นส่วนมาก. |
| กั้นซู่รั้วไซมาน | น. เครื่องมือชนิดหนึ่งใช้จับปลา ลักษณะเป็นถุงตาข่ายยาว ใช้หลักขนาดใหญ่ ๒ ต้น ปักห่างกันประมาณ ๖ เมตร เพื่อกางปากถุงไว้ใต้น้ำสำหรับดักปลาที่ว่ายตามกระแสน้ำลง มีไม้จริงขนาดเล็กหรือไม้รวกปักเป็นระยะออกจากปากถุงเป็นปีก ๒ ข้าง ให้ปีกกางเฉียงออกทำมุมประมาณ ๔๕-๙๐ องศา, ซู่กั้นรั้วไซมาน หรือ รั้วไซมาน ก็เรียก. |
| โกหก | ก. จงใจกล่าวคำที่ไม่จริง, พูดปด, พูดเท็จ, (มักใช้ในที่ไม่สุภาพ). |
| โกหกพกลม | ก. พูดไม่จริง, เหลวไหล. |
| จับจด | ว. ลักษณะที่ทำไม่จริงจัง ชอบเปลี่ยนงานบ่อย ๆ. |
| จับได้ไล่ทัน | ก. รู้เท่าทัน เช่น เขาจับได้ไล่ทันว่าเป็นเรื่องไม่จริง. |
| ฉาบฉวย | ว. ชั่วครั้งชั่วคราว, ขอไปที, ไม่จริงจัง, เช่น ทำอย่างฉาบฉวย. |
| ซู่กั้นรั้วไซมาน | น. เครื่องมือชนิดหนึ่งใช้จับปลา ลักษณะเป็นถุงตาข่ายยาว ใช้หลักขนาดใหญ่ ๒ ต้น ปักห่างกันประมาณ ๖ เมตร เพื่อกางปากถุงไว้ใต้น้ำสำหรับดักปลาที่ว่ายตามกระแสน้ำลง มีไม้จริงขนาดเล็กหรือไม้รวกปักเป็นระยะออกจากปากถุงเป็นปีก ๒ ข้าง ให้ปีกกางเฉียงออกทำมุมประมาณ ๔๕-๙๐ องศา, กั้นซู่รั้วไซมาน หรือ รั้วไซมาน ก็เรียก. |
| เท็จ | ว. ปด, โกหก, ไม่จริง. |
| ปด, ปดโป้ | ก. โกหก, พูดเท็จ, จงใจกล่าวคำที่ไม่จริง, โป้ปด ก็ว่า. |
| ปลอม | (ปฺลอม) ว. ไม่แท้หรือไม่จริงตามสภาพของสิ่งนั้น เช่น ฟันปลอม ผมปลอม. |
| ปากพล่อย | ก. พูดโดยไม่คำนึงว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง. |
| ปากหวาน | ว. พูดจาไพเราะ (มักใช้ในทางที่ล่อใจหรือไม่จริงใจ) |
| ปากหวานก้นเปรี้ยว | ก. พูดจาอ่อนหวานแต่ไม่จริงใจ. |
| โป้ปด | ว. จงใจกล่าวคำที่ไม่จริง. |
| โป๊ะ ๑ | น. ที่สำหรับดักปลาทะเล ทำด้วยเสาไม้จริงปักเป็นวง ใช้ไม้ไผ่ทำเป็นเฝือกกรุข้างใน มีประตูตรงกลาง ข้างประตูโป๊ะใช้เสาไม้จริงปักยาวเหยียดออกไปทั้ง ๒ ข้าง เพื่อกั้นปลาให้ว่ายเลียบเลาะมาเข้าโป๊ะ เรียกว่า ปีกโป๊ะ, ลักษณนามว่า ปาก หรือ ลูก |
| ฝากระดาน | น. เรียกเรือนไทยแบบเก่าที่สร้างด้วยไม้จริง ว่า เรือนฝากระดาน. |
| พกลม | ว. มีแต่ลม คือ เหลวไหล, พูดจาไม่จริง, ใช้เข้าคู่กับคำ โกหก เป็น โกหกพกลม. |
| พาโล | ก. แสร้งพูดใส่ความไม่จริงให้คนอื่น, กล่าวหาความ, บางทีก็ใช้มีสร้อยว่า พาโลโสเก หรือ พาโลโฉเก. |
| มฤษา | (มะรึสา) ว. มุสา, ไม่จริง, เท็จ. |
| มวยล้ม | น. การชกมวยบนเวทีที่คู่ต่อสู้ฝ่ายหนึ่งแกล้งยอมเป็นฝ่ายแพ้ เพื่อหวังผลในการพนัน, โดยปริยายหมายถึงการต่อสู้หรือเรื่องราวที่ดูเหมือนเอาจริงเอาจัง แต่กลับไม่จริงหรือเลิกล้มไป. |
| มารษา | (มานสา) น. คำปด, คำเท็จ, คำไม่จริง. |
| ไม่เป็นโล้เป็นพาย | ก. ไม่ได้เรื่องได้ราว, จับจด, ไม่จริงจัง, เช่น ทำงานไม่เป็นโล้เป็นพาย. |
| ไม้กระดาน | น. ไม้ซุงที่เลื่อยออกเป็นแผ่น ๆ สำหรับปูพื้นหรือทำฝาเรือนเป็นต้น, ถ้าใช้ปูพื้น เรียกว่า กระดานพื้น, ถ้าใช้ทำฝา เรียกว่า ไม้ฝา, เรียกเรือนไม้จริงที่ฝาทำด้วยไม้กระดานว่า เรือนฝากระดาน. |
| ไม้ค้ำโพธิ์ | น. ไม้สำหรับค้ำกิ่งโพธิ์ ทำด้วยไม้จริงหรือไม้ไผ่ ปลายมีง่าม นิยมหุ้มผ้าแดงและผ้าขาว. |
| ยศช้างขุนนางพระ | น. ยศที่ไม่สำคัญ ไม่จริงจัง และไม่สามารถให้คุณให้โทษแก่ใครได้. |
| รั้วไซมาน | น. เครื่องมือชนิดหนึ่งใช้จับปลา ลักษณะเป็นถุงตาข่ายยาว ใช้หลักขนาดใหญ่ ๒ ต้น ปักห่างกันประมาณ ๖ เมตร เพื่อกางปากถุงไว้ใต้น้ำสำหรับดักปลาที่ว่ายตามกระแสน้ำลง มีไม้จริงขนาดเล็กหรือไม้รวกปักเป็นระยะออกจากปากถุงเป็นปีก ๒ ข้าง ให้ปีกกางเฉียงออกทำมุมประมาณ ๔๕-๙๐ องศา, กั้นซู่รั้วไซมาน หรือ ซู่กั้นรั้วไซมาน ก็เรียก. |
| รู้งู ๆ ปลา ๆ | ก. รู้เล็ก ๆ น้อย ๆ, รู้ไม่จริง. |
| รู้อย่างเป็ด | ก. รู้ไม่จริงสักอย่างเดียว. |
| ลูกระนาด | ว. เรียกถนนที่มีผิวจราจรขรุขระมีลักษณะคล้ายลูกระนาดหรือลูกคลื่น ว่า ถนนเป็นลูกระนาด, เรียกสะพานที่เอาไม้จริงมาตีอันเว้นอัน ว่า สะพานลูกระนาด. |
| เล่นขายของ | ก. ลักษณะการกระทำที่ไม่ถูกหลักเกณฑ์ ไม่จริงไม่จังเหมือนทำเล่น ๆ (มักใช้เป็นเชิงเปรียบเทียบ) เช่น ทำขนมขายนิด ๆ หน่อย ๆ เหมือนกับเด็กเล่นขายของ. |
| วัญจนะ | เครื่องลวง, เครื่องหลอก, ของไม่จริง. |
| หยอก | ก. เล่นหรือล้อไม่จริงจัง. |
| หยิบหย่ง, หยิบโหย่ง | ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้. |
| หลอก ๒, หลอก ๆ | ว. ไม่จริง เช่น เผาหลอก, เล่น ๆ เช่น ทำหลอก ๆ ชกกันหลอก ๆ. |
| หาความ | หาเรื่องไม่จริงมาว่า. |
| เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ | ว. หยิบหย่ง, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน. |
| เหลาะแหละ | (-แหฺละ) ว. เหลวไหล, ไม่จริงจัง, มีนิสัยไม่แน่นอน. |
| แหลม | ชำนาญจนรู้ได้ทันทีว่าอะไรจริงอะไรไม่จริงเป็นต้น เช่น ตาแหลม |
| อู้ ๑ | น. ชื่อซอ ๒ สายชนิดหนึ่ง ตัวกะโหลกซอทำด้วยกะลามะพร้าวชนิดกลมรี ใช้หนังแพะหรือหนังลูกวัวขึงขึ้นหน้า คันสีหรือคันชักทำด้วยไม้จริงหรืองา สายทำด้วยขนหางม้า มีเสียงทุ้มในเวลาสี เรียกว่า ซออู้. |