adduce | (vt) อ้างอิง, See also: อ้างหลักฐาน |
adduce | (อะดูสซฺ') vt. อ้างอิง, อ้าง. -adduc- able, adducibel adj., -adducer n. |
adduce | (vt) อ้างอิง, อ้างเหตุผล, ยกตัวอย่าง |
adduce counter evidence | นำพยานหลักฐานมาสืบแก้ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
adduce evidence | นำพยานหลักฐานมาสืบ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
กล่าวอ้าง | (v) cite, See also: quote, adduce, allude to, mention, Syn. อ้าง, อ้างถึง, Example: ทหารมักชอบกล่าวอ้างถึงความมั่นคงของประเทศชาติเป็นเงื่อนไขในการกำจัดสิทธิเสรีภาพทางการเมืองของประชาชน |
ยื่นหลักฐาน | [yeūn lakthān] (v, exp) EN: adduce evidence |
adduce | |
adduced | |
adduces |
adduce | (v) advance evidence for, Syn. cite, abduce |
adducent | (adj) especially of muscles; bringing together or drawing toward the midline of the body or toward an adjacent part, Syn. adducting, adductive, Ant. abducent |
adducer | (n) a discussant who offers an example or a reason or a proof |
sadducean | (adj) of or relating to the Sadducees |
sadducee | (n) a member of an ancient Jewish sect around the time of Jesus; opposed to the Pharisees |
Adduce | v. t. Reasons . . . were adduced on both sides. Macaulay. [ 1913 Webster ] Enough could not be adduced to satisfy the purpose of illustration. De Quincey. [ 1913 Webster ] |
Adducent | a. [ L. addunces, p. pr. of adducere. ] (Physiol.) Bringing together or towards a given point; -- a word applied to those muscles of the body which pull one part towards another. Opposed to |
Adducer | n. One who adduces. [ 1913 Webster ] |
Sadducee | n. [ L. Sadducaei, p., Gr. &unr_;, Heb. Tsaddūkīm; -- so called from Tsādōk, the founder of the sect. ] One of a sect among the ancient Jews, who denied the resurrection, a future state, and the existence of angels. -- |
Sadducism | |
撒都该人 | [撒 都 该 人 / 撒 都 該 人] Sadducees [Add to Longdo] |
anführen; erbringen | to adduce [Add to Longdo] |
erbrachte | adduced [Add to Longdo] |
erbringt | adduces [Add to Longdo] |
サドカイ派 | [サドカイは, sadokai ha] (n) the Sadducees [Add to Longdo] |