decedent | (ดีเซด'เดินท) adj. คนตาย, ผู้ตาย, ผู้ที่ถึงแก่กรรม |
deceased (E.); decedent (A.) | ผู้ตาย, ผู้มรณะ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
decedent (A.); deceased (E.) | ผู้ตาย, ผู้มรณะ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
non-resident decedent | ผู้ตายต่างท้องที่ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Claims against decedents' estates | การชำระหนี้กองมรดก [TU Subject Heading] |
Claims against decedents' estates (Roman law) | การชำระหนี้กองมรดก (กฎหมายโรมัน) [TU Subject Heading] |
Decedents' estates | ทรัพย์มรดกของผู้ตาย [TU Subject Heading] |
ผู้ตาย | [phūtāi] (n) EN: deceased ; decedent ; dead person FR: défunt [ m ] ; mort [ m ] ; disparu [ m ] |
decedent | |
decedents | |
decedent's |
dead person | (n) someone who is no longer alive, Syn. dead soul, deceased person, decedent, deceased, departed |
Decedent | n. A deceased person. Bouvier. [ 1913 Webster ] |
Decedent | a. [ L. decedens, p. pr. of decedere. ] Removing; departing. Ash. [ 1913 Webster ] |
Verstorbene { m, f } | Verstorbenen { pl } | decedent | decedents [Add to Longdo] |