disputant | (ดิสพิว'เทินทฺ) n.ผู้โต้เถียง, ผู้โต้แย้ง, ผู้อภิปราย. -adj. ซึ่งโต้เถียง, ซึ่งโต้แย้ง |
disputant | (n) ผู้โต้แย้ง, ผู้ถกเถียง, ผู้โต้เถียง |
I think we got a serious debater in our midst. | Ich habe hier wohl eine ernsthafte, kleine Disputantin. Written in the Stars (2004) |
คู่กรณี | (n) litigant, See also: disputant, contestant, both sides, parties, Syn. คู่ความ, คู่ปรับ, ศัตรู, คู่พิพาท, คู่อริ, Example: คู่กรณีทั้งสองฝ่ายตกลงกันได้แล้ว, Thai Definition: ผู้ที่เกิดพิพาทกัน, บุคคล 2 ฝ่ายซึ่งมีส่วนเกี่ยวพันกันในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง, Notes: (กฎหมาย) |
disputant | |
disputants |
disputant | (n) a person who disputes; who is good at or enjoys controversy, Syn. controversialist, eristic |
disputant | a. [ L. disputants, p. pr. of disputare: cf. F. disputant. See Dispute, v. i. ] Disputing; engaged in controversy. Milton. [ 1913 Webster ] |
disputant | n. One who disputes; one who argues in opposition to another; one appointed to dispute; a controvertist; a reasoner in opposition. [ 1913 Webster ] A singularly eager, acute, and pertinacious disputant. Macaulay. [ 1913 Webster ] |
Disputant { m } | Disputanten { pl } | debater | debaters [Add to Longdo] |
Disputant { m } | Disputanten { pl } | disputant | disputants [Add to Longdo] |
論争者 | [ろんそうしゃ, ronsousha] (n) disputant [Add to Longdo] |