dissonant | (adj) ที่ไม่กลมกลืนกัน, See also: ที่ไม่ประสานกัน, Syn. discordant |
dissonantly | (adj) อย่างไม่กลมกลืนกัน, See also: อย่างไม่ประสานกัน |
dissonant | (ดิส'ซะเนินทฺ) adj. ซึ่งไม่ประสานกัน, ซึ่งไม่ลงรอยกัน, ซึ่งไม่กลมกลืนกัน, Syn. harsh |
dissonant | (adj) ซึ่งไม่กลมกลืนกัน, ซึ่งไม่สอดคล้องกัน, ซึ่งไม่เข้ากัน, ซึ่งไม่ประสานกัน |
กระด้าง | (adj) harsh, See also: brusque, hard, rough, strident, dissonant, raucous, Syn. แข็ง, Ant. อ่อน, ละมุน, นิ่ม, Example: เขาส่งเสียงแหบห้าวกระด้างกว่าที่เคยพูดตามปกติ, Thai Definition: ที่มีลักษณะขัดแข็ง หมายถึง ที่มีกิริยาวาจาไม่อ่อนตาม |
กระชาก | (adv) loud, See also: harshly, dissonantly, Syn. เกรี้ยวกราด, ตะคอก, ตะหวาด, Example: ฉันไม่ชอบคนพูดกระชากเสียง |
กระโชกโฮกฮาก | (adv) harshly, See also: dissonantly, loudly, roughly, Syn. กระแทกเสียง, Ant. นุ่มนวลรื่นหู, Example: พนักงานที่นี่พูดจากระโชกโฮกฮาก จนไม่อยากเข้าไปใช้บริการ |
dissonant |
dissonant |
at variance | (adj) not in accord, Syn. dissonant, discrepant |
discordant | (adj) lacking in harmony, Syn. disharmonious, dissonant, inharmonic |
unresolved | (adj) characterized by musical dissonance; harmonically unresolved, Syn. dissonant |
Dissonant | a. [ L. dissonans, -antis, p. pr. of dissonare to disagree in sound, be discordant; dis- + sonare to sound: cf. F. dissonant. See Sonant. ] With clamor of voices dissonant and loud. Longfellow. [ 1913 Webster ] What can be dissonant from reason and nature than that a man, naturally inclined to clemency, should show himself unkind and inhuman? Hakewill. [ 1913 Webster ] |
abweichend; unstimmig { adj } | dissonant [Add to Longdo] |
abweichend { adv } | dissonantly [Add to Longdo] |
dissonant; disharmonisch { adj } [ mus. ] | dissonant [Add to Longdo] |
dissonant { adv } | dissonantly [Add to Longdo] |