| incrimination | (n) การฟ้องร้อง, See also: การกล่าวโทษ, Syn. accusation, charge, inculpation |
| self-incrimination | การกระทำที่อาจทำให้ตนต้องรับผิดทางอาญา, คำให้การที่อาจทำให้ตนต้องรับผิดทางอาญา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| compulsory self-incrimination | การบังคับให้ผู้ต้องหาสารภาพ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| incrimination | การกล่าวหาว่ากระทำความผิดอาญา [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| incrimination, self- | การกระทำที่อาจทำให้ตนต้องรับผิดทางอาญา, คำให้การที่อาจทำให้ตนต้องรับผิดทางอาญา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| Self-incrimination | การกระทำที่อาจทำให้ตนต้องรับผิดทางอาญา [TU Subject Heading] |
| I waive my constitutional rights against self-incrimination. | ผมปฏิเสธที่จะใช้สิทธิ์ คุ้มครองตามกฎหมาย Reckoner (2009) |
| การทับถม | (n) incrimination, See also: crimination, accusation, slander, defamation, malignity, Syn. การพูดซ้ำเติม, Ant. การสรรเสริญ, การยกย่อง, การยกย่องสรรเสริญ, Example: การทับถมคนอื่นด้วยคำพูดเป็นการกระทำที่ไม่ดี, Thai Definition: โดยปริยายหมายความว่า การกล่าวซ้ำเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น |
| การพูดซ้ำเติม | [kān phūt samtoēm] (n, exp) EN: incrimination |
| ข้อกล่าวหา | [khøklāohā] (n) EN: indictment ; allegation ; accusation ; charge FR: accusation [ f ] ; incrimination [ f ] ; charge [ f ] |
| incrimination |
| freedom from self-incrimination | (n) the civil right (guaranteed by the Fifth Amendment to the United States Constitution) to refuse to answer questions or otherwise give testimony against yourself, Syn. privilege against self incrimination |
| incrimination | (n) an accusation that you are responsible for some lapse or misdeed, Syn. blame, inculpation |
| self-incrimination | (n) an accusation that incriminates yourself |
| Incrimination | n. The act of incriminating; crimination. [ 1913 Webster ] |
| Beschuldigung { f } | incrimination [Add to Longdo] |
