pudency | (n) ความขวยเขิน ความเขินอาย |
pudency | (พิว'เดินซี) n. ความขวยเขิน, ความอายเหนียม |
Impudency | n. Impudence. [ Obs. ] Burton. [ 1913 Webster ] Audacious without impudency. Shak. [ 1913 Webster ] |
Pudency | n. [ L. pudens, p. pr. of pudere to be ashamed. ] Modesty; shamefacedness. “A pudency so rosy.” Shak. [ 1913 Webster ] |