| septicaemia | (เซพทิซี'เมีย) n. ภาวะที่มีเชื้อแบคทีเรียในโลหิต, ภาวะโลหิตเป็นพิษ., See also: septicemic, septicaemic adj. |
| septemia; septaemia; septicaemia; septicemia | ภาวะเลือดเป็นพิษ, ภาวะเลือดเป็นพิษเหตุติดเชื้อ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| septaemia; septemia; septicaemia; septicemia | ภาวะเลือดเป็นพิษ, ภาวะเลือดเป็นพิษเหตุติดเชื้อ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| septicaemia; septaemia; septemia; septicemia | ภาวะเลือดเป็นพิษ, ภาวะเลือดเป็นพิษเหตุติดเชื้อ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| septicemia; septaemia; septemia; septicaemia | ภาวะเลือดเป็นพิษ, ภาวะเลือดเป็นพิษเหตุติดเชื้อ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| septicaemia |
| blood poisoning | (n) invasion of the bloodstream by virulent microorganisms from a focus of infection, Syn. septicemia, septicaemia |
| Septicaemia | ‖n. [ NL., from Gr. &unr_;&unr_;&unr_; putrefactive + &unr_;&unr_;&unr_; blood. ] (Med.) A poisoned condition of the blood produced by the absorption into it of septic or putrescent material; blood poisoning. It is marked by chills, fever, prostration, and inflammation of the different serous membranes and of the lungs, kidneys, and other organs. [ 1913 Webster ] |
| 败血症 | [败 血 症 / 敗 血 症] septicaemia #33,165 [Add to Longdo] |
| Sepsis { f }; Blutvergiftung { f } [ med. ] | septicaemia; septicemia; sepsis [Add to Longdo] |
